Vaquí la cronica setmanièra de l’Agachaire d’aquest diménegue (dimenge) dins « La Provence », edicion deis Aups. Per informacion, aquesta cronica comencèt, l’i a mai de vint e un ans, lo 18 de junh de 1997. Òsca !
Cronica, dau 20 de genoier dau 2019 en lenga nòsta per l’Agachaire
Sant Sebastian
Tornarem encuei au calendier gregorian. Aqueste dimenge eu festeja sant Sebastian, qu’èra naissut a Narbona au sègle III. Coma tot lo monde, ai en tèsta aqueles imatges d’una òme quasiment nus, apuejat còntra un aubre ò quauqua colona, lei mans estacadas (ò una man soleta) en dessús d’eu, ò darrier l’esquina, e traucat de sagetas…
D’aqueles pòt n’i aguer doas ò tres, de còps una soncament, ò tot un molon. Sovent, aquel òme sembla puei pas talament malurós de ce que li fan, quasiment amb una expression d’un biais que diriam un pauc masoquista, per pas dire mai… E despuei de sègles, aquela vista a tafurat mai d’un capelan, d’enfants de còr, e de molonadas de simples crestians… Sensa parlar des crestianas, ò de tot lo monde qu’a pas la fe, mai remiravon aqueu polit tablèu, ò aquela estatua talament suggestiva…
Estent que de son mestier èra centurion, autrament dich un oficier de l’armada romana, sant Sebastian ei vengut lo patron des policiers. E dins les temps que vivem, sabo pas se lo monde que fai ara aqueste mestier sont totes crestians, mai se o son, de tot segur que devon sovent pregar son sant cada dissabte, avans d’anar faire son mestier…
Autre temps lo pregavon còntra la pèsta. Aquela invocacion, es que l’an encara en tèsta en fin de setmana lo monde que vei dins Sebastian son sant patron ? Cu saup ?
Jean Yves ROYER
(Chapelle St Sebastien Coaraze 06)