Vaquí la cronica setmanièra de l’Agachaire d’aquest diménegue (dimenge) dins « La Provence », edicion deis Aups. Per informacion, aquesta cronica comencèt, l’i a mai de vint e doi ans, lo 18 de junh de 1997. Òsca !
Cronica, dau 06 d’octobre dau 2019 en lenga nòsta per l’Agachaire
Santa Enimia
Entre lei sants e santas qu’es encuei sa fèsta, n’i a una que n’avèm una Vida en occitan, escricha au sègle XIII per Bertran de Marselha. Es un chale de la legir : la lenga n’ei simpla e l’expression tant populara que sembla un cònte tradicionau. Nos ditz qu’Enimia èra la filha dau rèi de França « Clodoveus », e sòrre dau Dagobèrt, que nos estat puei dich – emai cantat – que sovent se metiá lei bralhas davant-darriers…
Fòrça bèla, la vouguèron maridar a un òme de son reng, que pron li èron a l’après, mai ela demandava d’aguer Jèsus per solet espós. E vaquí qu’a la velha de sei nòças, Dieu la rendet leprosa, e degun adonc ne’n voliá plus… Mai d’annadas après, un àngel li ven dire que Dieu li demanda d’anar perailalin, en Gavaudan, « car lay trobaras una fon / que’t redra ton cors bel e mon / si te lavas en l’ayga clara. »
Tot d’un temps l’i vai, finís ambé pron pena per trobar la fònt dins una comba onte davala, se mete d’a ginolhons, prega, « e quand si fos tres ves lavada / la malautia s’en es anada. » Vai per se’n tornar, tota contenta, mai a mieg-camin de la montada, la lèpra la pren mai. Tòrna a la fònt, e zo mai parier ! Lo tresen còp comprend que Dieu vòu qu’ailabàs demorèsse, e ansin fai… Lèu tomba sus una bauma onte s’installa. La seguida es encar mai interessanta, mai la vos contarai un autre còp…
Jean Yves ROYER