Vaquí la cronica setmanièra de l’Agachaire d’aquest dissabta dins « La Provence », edicion deis Aups.
Per informacion, aquesta cronica comencèt, li a mai de quatòrze ans, lo 8 de junh de 1997. Òsca !
Chronique pour ce samedi 6 août 2011 en lenga nòsta.
Sant Estapin
Per l’Agachaire
Aqueste 6 d’avost lo calendier crestian, entre lei sants que festeja, a marcat un Estapin que de tot segur n’avètz jamai ausit parlar. Es pasmens un sant nòste, que Mistral cita dins son diccionari coma avesque de Carcassona. Mai sa vida (au sègle VII) es una mescladissa de legendas e de tradicions popularas que faudriá tot un libre per ne’n parlar. Just ne’n citarai una.
Un paure vendèire de gàbias se’n anent per camins rescontret un jorn sant Estapin, e li demandet la caritat. « Aqueu de còp, faguet lo sant ! Avètz puei un mestier, pasmens ? » « Bensai, mai dins tot lo mes ai pas vendut una soleta gàbia… » « E bè, dins una d’aquelei vos fau far rintrar un pichòt aucèu blu que, quand auretz fam, li durbiretz la gàbia en li diant : « Fai ton servici ! » E subran auretz taula messa.» Ansin fuguet fach, e la taula de nòste gabiaire aguet lèu fòrça convidats.
Lo senhor de l’endrech o sachet, e vouguet la gàbia còntra una campanha. Lo gabiaire diguet pas de non, pron que posquèsse pereu passar una nuech ambé la castelana ! Totei dos cridèron ben, mai bota, per un aucèu ansin, fin finala diguèron de òc, e pacha fuguet facha. Nuech passada, lo senhor fèt venir tot son monde, durbet la gàbia, e diguet a l’aucèu blu de faire son servici. Alora eu venguet un gròs coguou, ne’n mandet sèt còps lo bram, e s’envolet…