Vaquí la cronica setmanièra de l’Agachaire d’aquest dissabta dins « La Provence », edicion deis Aups.
Per informacion, aquesta cronica comencèt, li a mai de quatòrze ans, lo 8 de junh de 1997. Òsca !
Chronique pour ce samedi 13 août 2011 en lenga nòsta.
Sant Chapòli
Per l’Agachaire
Encuei sus mon cartabèu ei marcat « Sant Chapòli ». Li diam pereu en lenga nòsta sant Apòlit, ò Ipolit. Amb aquò lo solet qu’ai conoissut, jamai l’ai entendut sonar autrament que « lo Polita ». E quand vos aurai dich qu’un chapòli, per nautres, es pereu un fòu, vos demandaretz de qu’es aqueste sant…
Mai aquò es encara tot ren. Ai pas capitat a sacher quant de sants se sonavon ansin, ni despatolhar la mescladissa entre eles que ne’n fan sei vidas. Adonc n’ai chausit un, e triat just un miracle siáu dins la Legenda daurada occitana, que vaquí-lo un pauc acorchit.
« Un dia que un vilan arava, si irasquet (s’encanhet) amb los buous e maldís-los, en tant que fólzers venc devàs lo cèl, e partic l’araire e’ls buous, e casec (tombet) atressin sobre lo vilan, en tant que la una camba e la coissa li ars (li cremet) que vesia òm los òsses… »
Per far cort, metet sa camba cremada dins un trauc de la glèisa de Nòsta-Dòna, qu’entre ela e « Sanh Ypolit » la li tornèron metre en plaça. Aquí, « lo vilan ac tant grand dolor que cridet tant fòrt que tots aquilhs de la caminada vengron al crit (…) e foron tots estabosits, e revelheron lo vilan que dormia fòrt e fèrm… »
Ara, aqueste Chapòli (ò un autre ?) es pregat per se desenvolopar lei fòrças fisicas, emai patroneja lei gardians de preson… Se volètz pas venir chapòli ambé tot aquò…