Vaquí la cronica setmanièra de l’Agachaire d’aquest diménegue (dimenge) dins « La Provence », edicion deis Aups. Per informacion, aquesta cronica comencèt, l’i a mai de vint e tres ans, lo 8 de junh de 1997. Òsca !
Cronica, dau 1 de novembre de 2020 en lenga nòsta per l’Agachaire
Totsants
Vaquí encuei nòste promier jorn de Tostsants reconfinat, que jamai l’Istòria nos ne’n porgiguet un autre, e que just podem far lo vòt que, per promieirenc que siegue, demorèsse pereu lo darrier ! Mai partits coma siam, cu o podriá afortir ?…
Aquela fèsta censada celebrar totei lei sants, emai l’endeman lei mòrts (coma se totei lei sants èron pas mòrts, d’abòrd que degun ei jamai estat canonisat de son vivent !…), fai de sègles qu’òm la vei soncament coma l’evocacion dei defunts. Aquest an, regardem coma una causa excepcionala que lei cementèris esta dimenjada van demorar duberts, e pereu lei floristas, que tot lo monde que o fai de costuma posquèsse anar florir les tombas de sa familha, coma tant de monde o fan.
Mai pas ieu, qu’es pas mon centre. Mei gènts iston dins mon èime, mei remembres, e mai que mai ma paura grand, que m’abalisset e que li devo tant, demòra dins tot ce que m’a transmés, de sa lenga, sei dires, son sacher, ses practicas de cosiniera, e que fau passar ieu pereu cada còp que o pòdo, e per exemple dins aquesta cronica, que tant sovent l’evòca.
En aquest an de desgràcia de 2020, se nòstei mòrts passats les avem encuei en tèsta, podem pas s’empachar de pensar a totes aqueles que passaràn encuei, ò deman, e que degun pòt èsser segur que serà pas eu dau nombre… Putan de Covidàs, pasmens !
Jean Yves ROYER