Vaquí la cronica setmanièra de l’Agachaire d’aquest diménegue (dimenge) dins « La Provence », edicion deis Aups. Per informacion, aquesta cronica comencèt, l’i a mai de vint e tres ans, lo 8 de junh de 1997. Òsca !
Cronica, dau 15 de novembre de 2020 en lenga nòsta per l’Agachaire
Un quinge de novembre
Lo 15 de novembre de l’an 1796 començava una batalha celèbra de l’istòria de França : aquela dau pònt d’Arcòla, qu’un de ses eròis èra provençau, e que Mistral n’a contat l’aventura dins un poèma des « Isclo d’Or ».
Andrieu Estienne èra un joine païsan de Cadenet, qu’aviá aprés a tocar lo tamborn amb un cosin. L’ivèrn de 1792 fuguet tant marrit que lo dròlle deguet s’engatjar dins la Garda nacionala, coma tamborinier de tot segur. Vaquí coma se retrobet dins l’armada dau generau Bonaparte a se batre còntra aquela de l’Empèri d’Austria. Sabem coma lo jove oficier republican se bandisset sus lo pònt que menava au vilatgi d’Arcòla amb un drapèu a la man, e se retrobet lèu a cabuçar dins la palun d’onte, a mitat enfangat, mandet ses tamborns de per darrier per de dire d’espaurugar l’enemic. L’engana capitet gràcia au pichòt Estienne e a dos collègas, tombats a l’aiga totes tres, mai que posquèron pasmens tambornejar…
Lo lòng poèma que Mistral li consacret cònta l’afaire amb estrambòrd e coma, a la fin de sa vida, de se veire escauprat au fronton dau Panteon, pas luenh de Bonaparte, ne’n tomber redde mòrt ! Aquí anava un pauc luenh dins la licéncia poetica, d’abòrd que se lo fronton èra estat inaugurat lo 31 d’avost de 1837, l’Andrieu passet soncament lo 29 de decembre. Mai bota, èra jamai que quatre mes après…
Jean Yves ROYER