Vaquí la cronica setmanièra de l’Agachaire d’aquest diménegue (dimenge) dins « La Provence », edicion deis Aups. Per informacion, aquesta cronica comencèt, l’i a mai de vint e tres ans, lo 8 de junh de 1997. Òsca !
Cronica, dau 29 de novembre de 2020 en lenga nòsta per l’Agachaire
Un 29 de novembre
Lo vint-e-nòu de novembre de l’an 1268 passava a Viterba, au nòrd de Roma, lo papa Clement IV, e de segur qu’aquela mòrt acontentet pron de monde en Provença ! Son òbra maja en politica fuguet son ajuda a Carle d’Anjó, còmte de Provença e de Forcauquier (au pus grand malur des populacions), per metre – dins lo sang – la man sus lo reiaume dei Doas-Sicílias, après n’aguer fach assassinar l’eiretier legitime. En mai d’aquò, aviá autorisat de torturar les erètges, de castigar jusqu’a la mòrt lei Jusieus tornats a sa religion, demandat a Loïs IX de terrorisar lei blastemaires, e au rèi d’Aragon Jaume Ier de cochar lei maumetans de ses tèrras, que trobava qu’èra dangeirós de lei gardar.
Lo trist es qu’aqueu tipe èra un òme d’òc, naissut Gui Folqueis a Sant-Gèli, vengut puèi avesque dau Puei e après archevesque de Narbona. Fuguet pereu un poèta dins la lenga nòsta, que nos a laissat una òbra intitulada « Los sèt gaugs de Nòstra-Dòna », donent, un còp papa, cent jorns d’indulgéncia a cu lei diriá : « Aquests gaugs dichet monsenh Gui Folqueys, e donet .C. jorns de perdon, qui los dirà, quand fon apostòlis ». Avans de glorificar aquelei sèt gaugs de la Vièrgi, comença per li demandar que li pardonèsse totei ses pecats : « e tant son grand mei falhimen / qu’ieu non cug atrobar perdon / si tu non prendes ma razon. »
Jean Yves ROYER