Vaquí la cronica setmanièra de l’Agachaire d’aquest dissabta dins « La Provence », edicion deis Aups.
Per informacion, aquesta cronica comencèt, li a mai de quatòrze ans, lo 8 de junh de 1997. Òsca !
Chronique pour ce samedi 20 août 2011 en lenga nòsta.
Sant Bernat
Per l’Agachaire
Aqueu sant celèbre qu’es encuei sa fèsta, lo conoissèm subretot en païs d’òc per son activitat còntra les Catars, tre lo sègle XII. Curiosament, la « Legenda daurada » parla pas, dins gis de sei versions, d’aquel aspècte de son òbra…
Mandat au nòste per lo papa, l’i èra en 1145. Ses predicacions còntra les erètges fuguèron recebudas de biais pron diferents segon les endrechs. As Albí les causas se passèron puslèu ben, mai a Verfuèlh fuguèron de figas d’una autra banasta…
En plena glèisa, Bernat ataquet de’n promier lei senhors de la ciutat, qu’aurián laissat l’eresia se desenvolopar. Elei n’agueron lèu son pron e sortèron, seguits de tot lo pòble. Lo Bernat li partet a l’après, contunhent son pròne. Rintrats dins ses ostaus, lo monde picavon sus les pòrtas per plus ausir aquò… Lo sant se’n anet maudissent Verfuèlh en li diant : « Tu que siás la ciutat de la fuelha verda, que Dieu te sèque !… »
E dison que, sèt ans de temps, ela se sequet… Passat aqueu tèrme, les aubres grelhèron mai, e una figuiera fuguet lo promier a tornar cargar sei fuelhas. E Verfuèlh prenguet per armas una figuiera verda, mai gardet gaire un bòn sovenir de sant Bernat…