Vaquí la cronica setmanièra de l’Agachaire d’aquest diménegue (dimenge) dins « La Provence », edicion deis Aups. Per informacion, aquesta cronica comencèt, l’i a mai de vint e tres ans, lo 8 de junh de 1997. Òsca !
Cronica, dau 09 de mai de 2021 en lenga nòsta per l’Agachaire
Sant Pacòme
Lòngtemps, ai conoissut de Pacòme que lo còmte de Champinhac, lo celèbre personatge de benda dessenhada, creat per Franquin e Gillain. Un sabentàs fadòli, des peus blancs espelofits, ambé de mostachassas que semblon de li sortir des traucs dau nas. Autor d’invencions descabestradas ò de gadgets variats, ce que les empachava pas de fonccionar…
A l’epòca de la creacion dau personatge, aqueu pichòt nom aviá quasiment despareissut de nòstes païs, coma les tres autrei dau còmte. Mai au sègle XXI es tornat de mòda, coma tot plen de prenoms ancians. Ara ce que l’a sempre justificat, ei l’existéncia d’un sant que lo portava, naissut en Egipte a la fin dau sègle III. E dins sa lenga, lo còpte, sa forma èra Pachom, que pareis que voliá dire « granda agla » ò « faucon dau rèi »…
Vilatgés de modèsta origina, a sei vint ans fuguet enrotlat de fòrça dins l’armada de Constantin. Desmobilisat, e sensa lo sòu, de crestians de Tèbas lo reculhiguèron. Impressionat per sa caritat, se faguet batejar. Vouguet de’n promier venir ermitan ambé sant Antòni, mai una votz, entenduda dins un vilatge, li diguet de l’i fondar un convent. O faguet ambé tres companhs, mai d’autrei sòcis se presentèron lèu. Bòn organisator, donet una règla a son monde, ce que faguet d’eu lo paire dau cenobitisme. Un biais de dire en grèc que vivián ensems.
Jean Yves ROYER