Vaquí la cronica setmanièra de l’Agachaire d’aquest dissabta dins « La Provence », edicion deis Aups.
Per informacion, aquesta cronica comencèt, li a mai de quatòrze ans, lo 8 de junh de 1997. Òsca !
Chronique pour ce samedi 5 novembre 2011 en lenga nòsta.
Santa Silvia
Per l’Agachaire
Encuei, lo calendier gregorian festeja santa Silvia. D’autant qu’aquesta santa èra justament la maire de sant Gregòri lo Grand…
Sembla pas que la Glèisa se ne’n siegue ja avisada, mai aquela santa auriá tot per èstre ara la patrona de l’agricultura biologica, d’aquelei que ne’n fan son mestier, emai de ses practicas…
Fau dire que nòste Gregòri, tota sa vida malauteget (emai puei quand papejava), e que sa maire fasiá grand cas de son alimentacion. Se mesfisava coma de la pèsta de totei lei lieumes qu’èron venduts sus lo mercat de Roma (e aquò en plen dins lo sègle VI…) e que jamai de la vida n’auriá fach manjar a son fiu. Adonc, de lònga, li fava adurre l’ortolalha que cultivava ela dins son jardin sus la còla de l’Aventin, tant de fruchas coma de lieumes, totes culhits de fresc. Una inscripcion pròchi la glèisa romana de Sant Andrieu n’es encar testimòni.
Ara, per ce qu’ei de metre aqueste pichòn nom (e sei derivats : Silveta, Silvana…) a una filha, avèm un mistèri : la mòda ne’n comencet en 1940, aguet son cimèu pròchi de 1965, e s’acabet a l’entorn de 1990. Mai se lo monde de nòste temps conoissián cu èra aquela santa, emai ses pensaments promiers, de tot segur que lei Silvia tornarián faire flòri !