Vaquí la cronica setmanièra de l’Agachaire d’aquest diménegue (dimenge) dins “La Provence”, edicion deis Aups. Per informacion, aquesta cronica comencèt, l’i a mai de vint e sèt ans, lo 8 de junh de 1997. Òsca ! Cronica dau 06 d’octòbre de 2024 en lenga nòsta per l’Agachaire
Après lo rescòntre
Vegueriam dimenge passat coma mèstre Francés Mistral, un jorn de
meisson, faguet lo rescòntre d’aquela vergonhosa glenarèla de
Delaïda. La seguida, de segur que la devinètz…
« Sièis mes après aquéu rescontre — que retrais l’antico sceno de
Rut emé Booz, lou valènt meinagié demandè Delaïdo à mèste
Poulinet, e siéu nascu d’aquéu mariage (8 dóu mes de setèmbre de
1830).
Acò-d’aqui (moun espelido) s’estènt endevengu ̶ vers li tres ouro
de tantost, la gaiardo jacudo mandé souma moun paire qu’èro
d’aquéu moumen, segound soun abitudo, au mitan de si terro. En
courrènt, e
dou pu liuen que pousquè se faire entèndre :
— Mèstre ! cridè lou mandadou, venès ! que la mestresso tout-
escas s’es acouchado.
— Quant n’a fa ? cridè moun paire.
— N’a fa’n bèu…
— Un drole ? que lou bon Diéu lou fague grand e sage !
E sènso mai, aguènt, coume se rèn noun èro, acaba soun travai, lou
brave orne, plan-plan, revenguè au mas. Noun que fuguèsse mens
tèndre pèr aco ; mai abari e endoutrina, coume li Prouvençau
ancian, emé la tradicioun roumano, dins soun gàubi tenié l’aparènto
rudesso dou vièi pater-familias. »
A mesura que tòrno legir lo racònte que faguet Mistral de son
enfança (pareisset en 1906, qu’aviá 76 ans), pòdo pas m’empachar
de pensar a la mieuna. A ce me ne’n diguèro promier, coma eu, a ce
que me rapèlo puei, coma eu pereu…
Jean Yves ROYER
Gramarci per tote 👍