CRONICA DE L’AGACHAIRE

Vaquí la cronica setmanièra de l’Agachaire d’aquest diménegue (dimenge) dins “La Provence”, edicion deis Aups. Per informacion, aquesta cronica comencèt, l’i a mai de vint e sèt ans, lo 8 de junh de 1997. Òsca ! Cronica dau 2 de març de 2025 en lenga nòsta per l’Agachaire

Revirada

Mon polit Rèi Magi, lo tornèro pastar, e acabèro ma crècha en pasta
a modelar, sensa capitar a comprendre lo marriditge de ma grand
pairenala.
Lo temps passet… De ma familha pròcha, me retrobèro solet, totes
aguent pereu passat.
Après la mòrt de ma maire, quand deguèro ne’n vendre l’ostau,
retrobèro la totalitat de mes quasèrns d’escòla, e lei dessenhs que
mandavo a mon paire, quand èra a l’espitau. Les quasèrns, sabiáu
qu’èron estats conservats, mai les aviáu jamai plus vists e n’aviáu
gaire agut lo socit. Mai lei dessenhs, aqueles emai les autres que
faguèro puei d’annadas de temps, n’aviáu pas l’idèia. L’emocion
fuguet dei gròssas !
Puei, en contunhent a triar tot ce qu’anavo gardar, donar ò gitar,
tombèro sus una boita que semblava plena de coton, mai n’en fava
mai que lo pes. Prenent un pauc de coton per veire ce que podiá
aparar, tombèro, cadun ben encotonat, sus lei santons de la crècha
de mei sèt ans !…
Ara, lo temps semblava de revirar en sens contrari… Degun m’aviá
jamai agut dich qu’èra estada gardada, e ieu aviáu agut ben d’autrei
juecs e d’ocupacions autras. Delicatament lei descotonèro, ambé
pron pena, que lo coton aviá pegat a la pasta a modelar. E mon
passat, a cha pauc, descotonavo… Ara son estalats sus de coton
nòu, dins una boita transparenta, qu’ai pas besonh de durbir per lei
badar.

Jean Yves ROYER