Vaquí la cronica setmanièra de l’Agachaire d’aquest diménegue (dimenge) dins “La Provence”, edicion deis Aups. Per informacion, aquesta cronica comencèt, l’i a mai de vint e sèt ans, lo 8 de junh de 1997. Òsca ! Cronica dau 23 de març de 2025 en lenga nòsta per l’Agachaire
Dires ninòis (2)
Lei juecs sus lei dets son les promiers que me faguet ma grand,
que de tot segur jamai li venguet l’idèia de me lei dire en francés.
N’i a de molons dins tot lo païs d’òc, e son sovent citats. Mai li
manca totjorn lo biais de lei dire, e penso pas que se posquèsse
inventar, per cu les a jamai entenduts.
Assetada en fàcia de ieu, ma grand me demandava de li donar la
man. Me preniá lo bot dau poci entre sei dos promiers dets, e li fava
faire d’anar-venirs en dient en mesura : « Aqueu vòu de pan. » Me
preniá puei parier l’index, l’amasantent d’un ton desolat en fent :
« Aqueu ditz : n’avem gis… » M’agantava ara lo major en
questionent : « Aqueu ditz : coma farem ? » L’anulari respondiá,
plorinèu : « Aqueu ditz : coma podrem… » Arribent au pichon det,
lo bolegava un pauc pus lèu en fent « E lo riu-chiu-chiu ditz… »
puei, après una pauseta, cantorlejava, me boleguent lo det en
mesura : « Cu travalha viu !… » Ne’n pòdo notar l’èr : dò-dò-re-
sòl(d’en bas)-dò… Apondiá ara l’explicacion : « Aqueu que travalha
ganha de sòus : amb aquò se pòt crompar de pan per viure… »
Per l’autra man èra quasi parier, amb una istòria d’uou qu’ai agut
contada lo 9 de julhet de 2023 (a retrobar sus lo siti de l’IEO 06).
Aquí en m’agantent cada det, lo fasiá simplament venir en arriers en
parlent, amasantent soncament lo pichon det.
(De seguir)
Jean Yves ROYER