Vaquí la cronica setmanièra de l’Agachaire d’aquest diménegue (dimenge) dins “La Provence”, edicion deis Aups. Per informacion, aquesta cronica comencèt, l’i a mai de vint e sèt ans, lo 8 de junh de 1997. Òsca ! Cronica dau 27 d’abriu de 2025 en lenga nòsta per l’Agachaire
Dires ninòis (7)
S’ai mes aquí d’unes provèrbis, en mai que fuguèsson de sason,
es pas qu’aguèsson qué que siegue de ninòi, mai ei just que les
ai entenduts pron d’ora.
N’acabarai encuei ambé lo temps pascau, que li siam encara
d’abòrd qu’autre temps, lo promier dimenge d’après Pascas, se
sonava les Pasquetas : les pichòtas Pascas.
Fòrça expressions metián en rapòrt Pascas e Novè, que se l’un
èra au fuec, l’autre seriá au juec. Autrament dich, l’un ambé de
marrit temps menava de bèu temps a l’autre, e lo contrari.
Ma maire disiá encara : « Per Pascas e per Novè, totei lei galinas
van a son galinier ». Aquò per significar lo recampament dei
familhas, obligatòri per aquelei doas fèstas. Mai ma grand aviá
una autra formula : « Per Pascas ambé per Nadal, totei lei galinas
van a son polar. » La forma « Nadal » m’estonava un pauc, mai
vesiáu pas ce qu’èra un polar, un mot que l’i aviáu jamai
entendut. Adonc m’explicava qu’aquò èra lo baston que tancavon
dins lei muralhas per que lei galinas venguèsson se l’i quilhar
dessús.
Lei doas s’acordavon per afortir : « Abriu ei de trenta : ne’n
plouriá trenta-un, que fariá mau en degun ! » Es a dire qu’es un
mes onte plòu jamai de rèsta.
E se disián pereu « En abriu, te lèves pa’un fieu… », èra per
apondre : « En mai, gaire mai ! ». E fin finala : « En junh,
demandes consèu en degun !… »
(De seguir)
Jean Yves ROYER