Vaquí la cronica setmanièra de l’Agachaire d’aquest dissabta dins « La Provence », edicion deis Aups. Per informacion, aquesta cronica comencèt, li a mai de quatòrze ans, lo 8 de junh de 1997. Òsca ! Chronique pour ce samedi 31 décembre 2011 en lenga nòsta.
Lo Flèu
Per l’Agachaire
Aquest an, lo calendier revolucionari nos mete son Decadí 10 de Nivòsa, onte festeja lo flèu, au darrier jorn de l’annada. E bota, aquí podèm dire qu’a ben encapat !… Qu’aquest an de 2011 a tot per qu’un flèu (ò puslèu un molonàs de flèus…) ne’n siegue lo resumit, e anoncièsse per 2012 d’endemans de segur encar piègers. Que deurián, pareis, s’acabar per la fin dau monde, onte de flèus serián plus de besonh…
Au temps que nòsta Republica èra jove, de segur qu’aqueste flèu representava l’aisina agricòla. Mai tant en francés (« fléau ») coma en occitan, lo mot èra – despuei lòngtemps – pres tanben au figurat. Lo solet sens que n’aguessiam encar l’usatge…
Ai pas besonh de debanar la tiera de totes aquelei flèus qu’avèm vists aquest an, tant dins lo monde coma aicí, aqueles que vivèm ara, e les autres que nos espèron deman… Cadun les a en tèsta, e sovent, en mai, lei sente a son pòrta-moneda, e a pas acabat de lei sentir…
De segur vegueriam pereu florir de printemps fòra sason, subretot de la man d’ailà de la mar nòsta ; mai siam ara a se demandar se d’aquelei flors van pas sortir de fruchas pron amaras…
Basta ! Deman, sabo pas tròp se devèm se dire de vòts de bon an nòu, ò « Bòna annada, lo mens possible flagelada… »