Vaquí la cronica setmanièra de l’Agachaire d’aquest dissabta dins « La Provence », edicion deis Aups.
Per informacion, aquesta cronica comencèt, li a mai de tretze ans, lo 8 de junh de 1997. Òsca !
Chronique pour ce samedi 28 août 2010 en lenga nòsta.
« Nautrei siam tres Boumians… »
Per l’Agachaire
Ren que de legir aqueste títol, mai d’un Provençau aurà conoissut un de nòstei vièlhs Novès les pus celèbres. Sovent atribuït a Sabòli, subretot dins les ancians recuelhs, seriá puslèu d’un autre capelan de son temps, un Loïs Puech, Sestian defuntat en 1688.
L’istòria ei ben conoissuda : tres Boumians se presenton a l’estable, davans la Santa Familha , e prepauson de li legir l’avenir dins lei mans, qu’aquò es una de ses especialitats. Ben entendut demandon de sòus per aquò, mai pasmens començon son pretzfach sensa n’aguer recebut. E liejon tot, en comencent per lo pichòt :
Egau a Dieu…
Passon puei a la Santa Vièrgi , onte comprènon plus ren… e n’acabon per Sant Jousè. Vaquí lo darrier coblet, adreiçat a l’enfant :
Que siás vengut dins lo monde ;
Nautrei coneissèm ben
Que siás vengut sensa argent :
Bèl Enfant, ne’n parlem plus,
Quand tu siás vengut tot nus.
Crenhiás, a ce que viam,
Lo rescòntre dei Boumians…
Qué crénhes, bèu Fiu, tu siás Dieu ?
Escota, nòste Dieu,
Si tròp de libertat
Nos a portats
A devinar ton aventura,
Si tròp de libertat
Nos a portats
A te parlar tròp librament,
Te pregam umblament
De faire egalament
Nòsta bòna fortuna,
E que nos en dones una
Que dure eternalament !