« La participacion èra mai febla que d’abitud aquest dissabte 28 de genier, mai la qualitat èra presenta ! Avèm trabalhat sus un conte de Cabilia « Lei premieras lagremas dau monde ». La coca des reis a seguit, coma cada annada. » Jòrgi.
Dictada de l’Escomessa – 28 de Genier 2012
Lei premieras lagremas dau monde
Li avià una fes, sus la tèrra, un enfant que barrutlava.
Èra un orfanèu qu’aviá ni maire ni paire. Èra triste e solet, que degun s’entrevava d’eu ni mai li demandava perqué aviá tant gròssa lanha.
Mai l’enfant podiá pas plorar que lei plors existavan pa’ncara.
Quora la luna veguèt aqueu pichon tant triste e tant solitari, aguèt pietat d’eu.
Dins lo mitan de la nuech, descendèt sus tèrra e li faguèt :
» – Plora, plora, pichon orfanèu ! Mai escampes pas tei lagremas
per sòu que fau pas degalhar la tèrra que nos pòrta e nos
norrisse !
Laissa tombar tei lagremas sus ieu e lei portarai dins lo cèu. »
Alora l’enfant si metèt a plorar. Ensin siguèron creadas lei premieras lagremas que tombèron sus la cara de la luna. E la luna li diguèt:
– « Veiràs, ara, lei gents t’aimaràn e t’assostaràn. »
Quand l’enfant aguèt plorat tot ce que podiá, la luna s’entornèt dins lo cèu.
Despuei, l’enfant es urós e tot lo monde l’aima e l’ajuda. E, vuei encara, de nuech, si pòu veire sus la luna de tacas foscas : es lei premieras lagremas dau monde.
Conte de Cabilia
Vocabulari : lagremas : larmes – barrutlar : errer, vagabonder, orfanèu : orphelin – s’entrevar : s’enquérir, s’informer – lanha : chagrin, fâcherie – pietat : pitié – escampar : épancher, répandre – degalhar : abîmer, détériorer, altérer – assostar : abriter, protéger – ajudar : aider – tacas : tâches – foscas : floues
