Leila es una cançon qu’es estada escricha da Joan-Pèire Baquié per li paraulas e da Mauris per la mùsica. Fa totplen de temps que lo monde nen demanda lo tèxto d’aquesta cançon. Lo vequí sensa plus tardar.
Per escotar un tròç de la cançon :
LEILA
Regarji lu blancs marrons,
E la mar setembrina
Que bisbilha lo tieu nom,
Mi ditz que siás partida
De l’autra man de la mar,
Canti sus lo mieu malan,
En aqueu « blues » occitan.
Leila ! Leila ! Gabian pescador,
Vai-t’en trovar ma Leila,
Ditz-li que l’aimi totjorn.
La zízola laugiera
Que ven de la marina,
Ti dirà com’es bèla,
Qu’au mieu còr es carina,
Ti dirà de dont anar,
Per la poder retrovar,
Canti lo tieu nom Leila,
Non ti pòdi denembrar.
A la pèu color de mèu,
D’uelhs qu’an begut de soleu,
Pantaia d’un monde bèu
Grand, larg, sensa drapèu,
Dont tota la riquessa
Nen ven dai diferenças
Canti la mauparada,
M’es estada raubada.
Assetat sus la grava,
Regarji lu blancs marrons
Mas lo gabian guinhassa
N’a pron d’audir lo tieu nom
Leila , ‘stau ‘mé lo dolor,
Parti en ravaria,
Canti la mieu folia,
Ai mancat lo tieu amor.
Lo 2 d’abriu dau 1998
