La cançon occitana dau boier es naissuda, es probable dins lo periòdo dich « classic » de l’istòria de l’occitania. Lo sieu autor, cantaire anonime èra bessai un flaütaire dau Larzac. Pilhèt coma ària, la mùsica d’un cantico de l’Atge-Mejan, facile a jugar sus cinq nòtas e li metèt de paraulas en occitan.
Aquesta cançon fòrta dau sieu succès e dau sieu simbolismo, viatgèt dins l’espaci e dins lo temps. Coma per toti li cançons populari, existon un molon de variantas (40 son estadi estampadi). Lu mobiles d’Aude la cantavan en lo 1870 quora son anat au fuec e mai recentament lu militants occitans l’an cantada sus Larzac. Lu quatre elements de la biosfera vist dai ancians son presents dins aquest cant : l’òme per la Tèrra que laura, l’ària dont l’auceu-totem vòla, la frema per lo fuec que manten e lo sorgent dont si va pròche per sobreviure. Merci a Clara BALDOUROUX de l’associacion « Lo ròdol de Velaurs » (13) que nos a mandat aquesta version. (capèu escrich en niçard)
Lo boier (1)
Planta son agulhada
A.E.I.O.U.
Planta son agulhada (2).
Tròba sa femna au pè dau fuòc (bis)
Tota desconsolada
A.E.I.O.U.(3)
Tota desconsolada(4)
Se sètz malauta digatz-o (bis)
Vos farem un potatge
A.E.I.O.U.
Vos farem un potatge
Am’una raba, am’un caulet (bis)
Una alauseta (5) magra
A.E.I.O.U.
Una alauseta magra
Quand sarai mòrta enterratz-me (bis)
Au pus fons de la cròta (6)
A.E.I.O.U.
Au pus fons de la cròta
Lei pès virats a la paret (bis)
Lo cap sos la canèla(7)
A.E.I.O.U.
Lo cap sos la canèla
E lei romieus que passaràn (bis)
Prendràn l’aiga segneda
A.E.I.O.U.
Prendràn l’aiga segneda
E diràn quala es mòrta aicí (bis)
Aquò’s la paura Joana (8)
A.E.I.O.U.
Aquò’s la paura Joana
Se’n es anada au Paradís (bis)
Soleta amé sei cabras(9)
A.E.I.O.U.
Soleta amé sei cabras