Venem de recevre de nòvas dei caminaires « L’Occitània a pè – dei Valadas Occitani en Pimont a la Val d’Aran en Catalonha ». Son bòni. Inés Cavalcanti ven de nen comunicar aquesti regas que vos metem sus lo site sensa tardar. Bòna lectura.
Jòus 18.9.2008 – Vaison
A 20 jorns de « L’Occitània a Pè » 346,5 Km fachs, 180 oras de viatge
de Ines Cavalcanti
A 20 jorns da la partença son estats fachs 346,5 km, 180 oras de viatge e d’aquestas 93 de ver chamin (es lo Gps que lo ditz), lo deslivèl a la poaa es estat de 17.776 mt (Riccardo Carnovalini remarca qu’es coma dui Everest) e a la calaa de 18.043 mt de deslivèl. Nos reston da Vaison 950 km a la fin.
Lhi 7 chaminaires son en bòna forma. Lo temp es estat generós, just qualqua estiça e d’aura que soflava mas dui o tres temporals son arribats vèrs lo sera e la nuech, quora érem já a la sosta. Se sem ben regalats di païsatges, de la companhia d’aquilhi que en bòn numre nos an acompanhats e de la chauda e generosa aculhença qu’avem recebut.
Las seccions departementalas de la Federation Francese de Randonnée Pédestre, l’IEO, lo Felibritge, lhi Séndics de las Comunas atraversaas, lo CAI, lo CAF, e lhi testimònis nos an ben ajuats dins la chaminada e favorits per realizar lhi objectius de comunicacion que « L’Occitània a Pè » a per mira:
– far conóisser las rasons de l’apèl « Lenga d’òc patrimòni mondial de l’umanitat » e permetre de bastir un consens e una metodologia corala per arribar a la candidatura de la lenga d’Òc coma Patrimòni immaterial a risc d’extincion de L’UNESCO;
– durbir un chamin de comunicacion que lie lhi territòris de lenga d’òc en Itàlia, França e Catalonha;
– Conóisser, far conóisser e valorizar lo trabalh que las institucions fan per promòure nòstra lenga e liar aquelas iniciativas.
Sem partits da Vinai lo 30 d’avost acompanhats da na cincantena de personas (de las Valadas, de l’Occitània Granda, dal Piemont, de Firenze, de la Sardenha…) per un lòng chamin que nos a portats a Peirapuerc ent’avem fach una granda fèsta de partença. Lo 31 d’avost es estaa dura ma s’es ben serraa abo lo rescontre al Còl dal Fèrre e ai Lacs de Vens entre lo Cai, lo Caf e la FFRP. Sal Bòrd de lo Lac de Vens a costat dal Refugi, s’es brindat a l’Occitània a Pè. Lo 1 de setembre avem sostat a Sant Dalmàs lo Salvatge e lo 2 al refugi de La Caiòla ent’avem festetjat l’anniversari de Manuela. Lo sera d’après eriam a Alòs ente lo padron de la sosta, savoiart de socha, nos a fach una bòna e saborosa raclette. Lo jorn venent, al Còl d’Alòs, nos atendia Eliana Tourtet embe lo tropèl de Fr3 Alpes Cote d’Azur per virar un servici de l’emission en lenga d’òc Vaquí. L’ospitalitat dal gestor dal refugi, qu’era un Còrse, es estaa legendària: chiminea avisca, disnar de qualitat e bòna per chaiminaires, tast de liquors embe d’èrbas culhias da el, una convèrsa interessanta sus las reglas de la bòna aculhença. Lo 5 Albert, que venia da la Val d’Aran, nos a agantat sus lo chamin e per tota la jornada avem polgut tuchi devisar en lenga embe el. Aquel sera la Sabença de la Valeia, dins l’encharmanda cornís de l’Abaïa de Lavèrc, a semost un disnar al lum de chandèla (n’avia pas de lume artificial).
Dins lo temp libre Riccardo Carnovalini a fach de fotografias en culhent lhi moments favorables de lutz e Roberta Ferraris a pintrat e abaronaas d’informacions utilas per la guida al chamin que venerè, Manuela Almonte a trabalhat per son blog ( traversataoc.blogspot.com ), sus lo qual poletz anar a travèrs nòstre site, Elisa Nicoli a fach de represas per lo film qu’es metre que vira, mi, Dario e Peyre avem devisat embe lhi amís de Fr3, Sabença de la Valeia e Miquèu Prat de l’Espaci Occitan de Gap. Lo matin dal 6 sem partits per la Vila de Sèina e d’aquí es començat la seria d’encòntres embe lhi Séndics de las Comunas Artraversaas: Sèina, embe son Séndic expert e chaminaire entosiasta, Barla, ente nos a aculhits lo Séndic acompanhat da dui sonadors occitans, e la patrona de l’auberge que parla un bèl provençal « chantat », o ben abo aquel biais priu d’inflexions de la lenga dominanta, sempre mai raire d’auvir; Auton, ente la municipalitat e Sisteron Rando an ofèrt un concèrt de música ètnica dins la jòlia gleisa dal país tot aüra rebutaa a nòu; Sisteron, ente 210 personas nos an atenduts a la Comuna ensem a l’IEO e lo Felibritge (lo Capoliè a anonciaa son intencion d’èsser present lo 7 de novembre en Val d’Aran a la cerimònia d’aculhença da part dal Conselh Generau); Montfròc, ente lo Séndic a organizat un concèrt dins la chapèla embe Renat Sette, qu’a menat dins aquel airal un gròs trabalh de rescubèrta dal patrimòni musical tradicional; Montbrun, ente l’escòla en lenga provençala a recampat embe la municipalitat una delegacion que nos es vengua a l’encòntre e a embandit una taula de perlecuenhas da sumi (lo es decò lo vilatge); Sault, ente s’es jontaa una tropa de mai de 50 personas, sem estats recebuts a la Comuna e avem agut l’oportunitat de visitar un laboratòri artisanal de lavanda; Flassan, ente lo jove vinhairon Paul Vendran nos a convidats a sa maison e avem conversat sus l’avenir de nòstra lenga; Malaucèna, ente nos a mai recebuts la municipalitat e puei un’associacion dal pòst a semost una cina comunitària da se berlicar (o esperlucar, coma dison aicí en provença) lhi barbís. Com aquò lo 17 de setembre sem finalament arribats a Vaison e lo jorn venent, o ben encuei, la municipalitat ensem a un grop de joves representats da Florent Charràs a organizaa una jornada culturala embe una vísita a las ruïnas de l’anciana vila romana, un’aculhença a la Comuna, de banquets culturals associatius e un bal embe lhi Cabra’Can. Qué dir d’aquò? Fins aüra l’Event vai talament ben que fai mal far s’emaginar qualquaren de mai. La Setmana e lhi jornals locals son a seguir atencionats la traversada, lhi a já de gent que nos reconeis a travèrs las fotografias que venon publiaas, encuei aicí a Vaison Joan Pèire Belmond vai virar un servici per Fr3 Provence Cote d’Azur e aqueste matin m’an telefonat da Girona per organizar las tapas que nos menarèn a Vielha.
Continuem nòstra marcha aürós e remirats de veire un país e una lenga encara ben vius e luenhs de s’avalir.