Amiga, amic,
Ancuei es un RIBON-RIBANHA un pauc especial que vos presentam. De fach es una chamada, una crida que vos mandam. Vos demandam de nos ajudar a faire viure la nòstra crònica en mandant lu vòstres escrichs au site IEO-06.
Proverem de començar una novèla annada de RIBON-RIBANHA sus lo malhum a comptar de la setmana que ven.
La nòstra aventura, lo sabetz, comencèt lo 2 de novembre dau 2008 a l’iniciativa de la nòstra sòcia e amiga Anna-Maria MILARDI.
Es sempre una escomessa de tornar comencar una novèla annada. Es que la farem ? Es qu’avèm/qu’avètz encara da dire ? Es que lo monde qu’escriu nos manderàn de tèxtos ? Es que la formula conven encara au monde ? Quau son lu vòstres espers ?…
La cronica es vòstra, siatz vautres a la bastir setmana après setmana.
« Per lo moment, avèm publicat sobretot d’escrichs en occitan-niçard, mas tanben en provençau, vivaro-aupenc, mentonasc, brigasc, saorgin, eca…
De fach, la tòca de Ribon-Ribanha es de menar lu aprenaires d’occitan a la lectura e comprension de tèxtos simples (un vintenau de regas en general), provists d’una revirada en francés e, mièlhs encara, de li donar l’envuèia au sieu torn de pilhar l’estilò e s’avantar dins l’escritura d’un article sieu, que sigue sota forma de jornal, novèla, poesia, juec, faula, sceneta de teatre, cançon, banda dessenhada…, pas tant a l’entorn dau sovenir dei grans mas puslèu dau sieu viscut personau, que done de l’occitan una vision moderna, ancorada en lo quotidian dau vint-unen sècolo e virada devèrs lo futur.
E ancuei podèm anonçar fierament li chifras estatistiqui de Ribon-Ribanha que si glorifica d’aver prepauat fins aüra ai sieus lectors 250 cronicas redijadi da mai de 50 autors diferents e pairinadi per d’escritors renomats coma Magali Bizot-Dargent, Daidier Lanteri, Miquèu Pallanca ò Reinat Toscano. Avèm reçut la visita de 24 000 lectors qu’an laissat mai de 700 messatges sus lu fòroms dei articles.
Pura… pura per nautres, es pas pron. Volèm condurre la cronica a d’ambicions mai auti encara, ofrir au nòstre lectorat de tèxtos en lengadocian, gascon, lemosin, auvernhat, en toti li variantas possibli d’occitan, per donar pròva que non solament la lenga es una, delà dei mesquini baranhas identitari, mas qu’es viventa, dinamica e petanta de santat d’en pertot e per longtemps !
Alora, zo, ai vòstres pòrta-plumas, amolatz lu estilòs, darbonatz en lu caforchos per traire fòra lu escrichs que non aujavatz mostrar. Tot cen qu’es occitan n’interessa, cada briga de lenga e cultura seràn joièus da regalar per li generacions futuri. »
L’adreça electronica a pas cambiat, alora mandatz sensa tardar lu vòstres tèxtes a l’adreça :
A vos legir sensa tardar. De còr e d’oc.