Amics occitans, la cronica Ribon-Ribanha d’ancuei, titrada » PASSEJADA ANTROPONIMICA EN PAÍS D’ÒC. », v’es prepauada da Jaume PIETRI, sòci de l’IEO-06,
Asperam tanben lu vòstres escrichs per li cronicas futuri, que sigon racòntes dau passat ò dau quotidian, articles jornalistics, galejadas, poesias, cançons, scenetas de teatre, bandas dessenhadi…
a l’adreça : ribonribanha@yahoo.fr
« La garderem ribon-ribanha, nòsta rebèla lenga d’Òc !
PASSEJADA ANTROPONIMICA EN PAÍS D’ÒC
Partida II
Perseguèm encuei l’estudi de quauquei noms d’ostau ligats ai noms de mestiers. Per legir la partida 1 : http://ieo06.free.fr/spip.php?article4623
– MAZEL, MAZELIER. En occitan lo masèu ò masèl, « macellus » en latin, »macello » e italian, es lo tuador, l’adobador (fr. abattoir). Au sens figurat es lo chaple, lo carnatge. Per extension lo tèrme masèl s’es aplicat au boquier. Lo maselier (latin macellarius, italian macellaio) es la persona que vende de carn, valent a dire lo boquier, e que tèn una maselariá ò bocariá.
Abraam MAZEL, naissut a Sant Joan de Gard en 1677, fuguèt lo premier cap camisard.
– MEISSON(N)IER, MISSON(N)IER a Niça. Es lo « moissonneur« . Lo nom es originari d’Erau, de Losera, de Provença e dau País niçard. Podèm citar l’artista pintor Jousè MEISSONNIER naissut an Avinhon en 1864.
– METGE (Occitan: Mètge), dau latin « medicus« , medecin. Es un nom subretot originari dau Lengadòc e de Catalonha. Trobam de variantas coma Mege, Megi, Meige, Medge, etc. Lo vèrbe metjar a lo sens de medicar, de sonhar. Es per exemple emplegat per J.R. RANCHER dins « La Nemaïda ». Lo campion automobila Renat METGE ganhèt tres còps la corsa París-Dakar.
– MURAIRE. Es un nom pron rar subretot present en Provença. Es aqueu que fa de muralhas, doncas lo « maçon« .Lo cas regim a donat Muradour, Muradoux, « Muratore » en italian. Lo celèbre actor Juli MURAIRE, dich RAIMU, naissèt a Tolon en 1883. Extrach de « La femme du boulanger« .
–OLLIER, OULIÉ (Occitan: OLIER).. L’olier designa lo fabricant e mercant d’òli (fr. huilier). Mai pòu èstre tanben aqueu que fabrica de pòts e d’olas (fr. marmite). Segon Pau ROUX, que fuguèt Capolier dau Felibritge, lo nom dau vilatge provençau d’Oliera vendriá d’ola. (Cf Bulletin LCR du CRDP de Nice N°2, 1978). Per d’autrei sariá un luec recubèrt d’oliveiredas.
– PEROLLIER, PEYROLLIÉ, PEYROLLÉ, etc.(Occitan: Pairolier). Es aqueu que fabrica de pairòus (fr. chaudron) e es doncas lo « chaudronnier« .Se a Niça avèm la carriera « pairolière« , a Tolosa an la carriera « peyrolières ». Aquò mòstra l’unitat fonsa de la lenga d’òc.
carriera « pairolière » Nice
– ROUDIER, ROUDIÉ (Occitan: Rodier). Es un derivat de ròda (fr. roue). Lo rodier èra lo mestierau que fabricava totei lei veïculs abans la motorisacion (carri, carreta, carreton, carriòu, barriòta,..).Si ditz lo « charron » en francés.
– SARTRE, SASTRE, (latin sartor, italian Sartore) . Lo cas regim a donat Sarthou en particular en Gasconha. Es lo « tailleur d’habits« . L’escrivan e filosòf Joan-Pau SARTRE passèt sei vacanças de joinessa en cò de son grand pairenau a Tivier en Dordonha. La premiera peça escricha e creada per Francís GAG (en 1932), fuguèt « Lou sartre Matafiéu » que s’inspira de « La serva padrona » de PERGOLÈSE.
–TEISSEIRE. Es lo correspondent dau francés « Tissserand« . L’i a un fum de variantas: Tisseyre, Tiissandier, Tixier, Teyssedre,.Es un nom ben present en Provença e País niçard. Leis amorós de la bicicleta si ramentan dau campion Lucian TEISSEIRE, naissut en 1919 a Sant Laurenç de Var, que ganhèt 4 etapas dau torn de França.
Jaume PIETRI
NOS A(N) ESCRICH :
Jean-Jacques Murat
– mezel : masatge en dela d’Estoblon en riba seneca dau Bras d’Asse ; nom d’ostau d’una cap de servici de la blibliotèca Mejane a z-Ais
– missonier : nom d’ostau d’un generau d’armada que restava baloard Sant’ Agata
– mege : « aier as passat la reforma, aviam degun per n’ajudar, cadet: siás bastit dins lei fòrmas, as tirat trege, e siás sordat ! » (veuse megi – victor Gelu)
– muraire : aviam un collèga aprendís gipier que son pichon nom èra Joan-Peire qu’aviam batejat « Gipé flaca »
– se siam paures siam contents, i de faióus dins l’ola, se n’i a gaire n’i a sovent …
– encò de Sant Elme, tocant la Sanha, lo locau monte lei rets èrian tenhuts, amb de rusca de pin, se ditz « lou peiròu »
– lo manescau que restava au canton de Sant’ Agata e Jordi Villa l’ai vist quauquei còps radobar de ròdas de bosc après aguer caufat lo ceucle de ferre