Vaquí la cronica setmanièra de l’Agachaire d’aquest diménegue (dimenge) dins « La Provence », edicion deis Aups. Per informacion, aquesta cronica comencèt, l’i a mai de vint e cinq ans, lo 8 de junh de 1997. Òsca !
Cronica dau 05 de febrier dau 2023 en lenga nòsta per l’Agachaire
Umanisar la bovina ?
Per ara, escartada (au mens per un temps) la problematica d’enebir la corrida, un autre problèma vèn d’actualitat. Se nòstei juecs tradicionaus, coma la corsa camarguenca, semblon pas amenaçats (emai siegue qu’una illusion), dins la mesura onte comprenon pas de mesa a mòrt, es qu’aquelei juecs pòdon pas èstre criticats per lei defensèires de la causa animala ? N’i a que penson que si.
Parlo pas des integristas, que veson dins lo simple juec ambé de bèstias una ataca a sa libertat, mai d’aqueles que penson que dins aquelei juecs, l’i a d’aspèctes que podrián èsser defenduts sensa ren levar a sa practica.
La promiera ei lo bistornatge, un biais tradicionau de crestar un mascle (que vòu pereu per les ovins, tant coma per lei bovins), en li torcent les conduchs seminaus. E de segur, seriá pas un problèma gròs d’aquò faire sensa far patir l’animau.
La segonda ei la ferrada, que tòca pas soncament les animaus destinats ai juecs, mai tota bèstia abalida en comun, qu’a besonh d’èsser marcada per son proprietari. Au sègle XVI, Belaud de la Belaudiera faguet un sonet « Sur la ferrado que Mousur de Beinos à fach », onte parla subretot de la fèsta qu’aquò n’ei l’ocasion. Mai avem encuei tot plen d’autrei mejans de marcar e d’identificar una bèstia bovina, que non pas de li faire una marca sus la pèu ambé un fèrre roge…
(De seguir)
Jean Yves ROYER