Vaquí la cronica setmanièra de l’Agachaire d’aquest diménegue (dimenge) dins « La Provence », edicion deis Aups. Per informacion, aquesta cronica comencèt, l’i a mai de vint e cinq ans, lo 8 de junh de 1997. Òsca !
Cronica dau 2 d’abriu dau 2023 en lenga nòsta per l’Agachaire
Bèstias de circ (4)
Dau temps que lo Marselhés Enric Martin dreiçava tigre e lions, n’i a que favon travalhar d’elefants. Una causa qu’en ĺndia èra despuei lòngtemps costumiera, mai pas en Occident. Vos estonaretz pas que siegue un collèga e compatriòta dau Martin, un Uguet que se fasiá nomar « de Massilia », fuguet un des promiers en França a se produrre amb una elefanta. Pasmens aquò èra puslèu una especialitat anglesa e americana.
Mai a la fin dau sègle XIX un anglés, nomat Pinder, s’installet en França, e ben entendut aquò fuguet en païs d’òc que, de Niça en Gasconha, li a sempre fòrça agradat. Esto còp èra en païs montalbanés, dins un vilatge traversat per la linhe de camin de fèrre de Bordèu a Seta. Adonc lei regions miegjornalas fuguèron una d’aqueles que lo circ Pinder visitet lo pus sovent.
Ansin, lo dimècres 6 de mai de 1914 lo vaquí a Forcauquier, onte faguet una parada demorada dins les annalas. De cartas postalas ne’n fuguèron editadas, e ai entendut dire que la parada aguent vougut traversar la vila vièlha, un cròta s’escranquet sota lo pes d’un elefant, qu’aguèron pron pena per tirar d’aquí… Sabo pas s’ei verai, mai aqueles imatges aguèron talament de succès que n’i a un, aqueu ambé lo Grand Carri, d’abòrd marcat « Cavalcade du cirque Pinder », fuguet puei reeditat amb una autra legenda : « Fêtes provençales »…
(De seguir)
Jean Yves ROYER