Vaquí la cronica setmanièra de l’Agachaire d’aquest diménegue (dimenge) dins « La Provence », edicion deis Aups. Per informacion, aquesta cronica comencèt, l’i a mai de vint e cinq ans, lo 8 de junh de 1997. Òsca !
Cronica dau 09 d’abriu dau 2023 en lenga nòsta per l’Agachaire
Bèstias de circ (5)
Dins lei circs, l’i aviá pas que de bèstias : acrobatas, trapezistas, emai palhassas (de « clowns » en francés), qu’a ieu m’an jamai tròp fach rire. E de bèstias, n’i aviá de tota mena, e pas soncament de feruna. Mais sus les afichas, aquò que mai nos impressionava, èron lei felins.
Generalament, èron representats dins de situacions que fasián refernir, onte semblava qu’anavon sautar sus son dontaire, qu’es tot just se les podiá tenir en respiech. Quand li avián pas dejà un pauc estraçat la camisa… Dins la realitat, se jamai o veguèro, sovent pensaviam qu’es aquò que s’anava passar… Ai agut vist de dontaires faire petar lo foit e manejar un baston lòng, per arribar a faire assetar sus una cadiera, a costat des autres, un lion que manifestament n’aviá pas la mendra enveja… Un còp totei lei bèstias quilhadas sus sei sètis, mai ò mens nauts, l’afaire èra plegat. Alevat quand lo dontaire durbiá la gola d’un pron brave, e li metiá un pauc la tèsta dedins una segonda. Puei s’entornavon dins sei gàbias, pas contents de rèsta.
E en visitent la mainatjariá, quand lei vesiam virar en redon, ò demorar aflaquits dins un canton, vesiam ben qu’èron malurós, e aviam un pauc crenta d’èstre venguts veire aquò. Mai èra un tal eveniment la venguda d’un circ d’aqueu temps, que fin finala l’i tornaviam mai tre qu’èra possible…
(De seguir)
Jean Yves ROYER