Vaquí la cronica setmanièra de l’Agachaire d’aquest dissabta dins « La Provence », edicion deis Aups.
Per informacion, aquesta cronica comencèt, li a mai de dètz ans, lo 8 de junh de 1997. Òsca !
Chronique pour ce samedi 6 juin 2009 en lenga nòsta
Era lo 6 de junh
Per l’Agachaire
Tornarai pas faire, coma i a cinc ans, l’inventari des promières accions de la Resisténcia bas-aupenca dins aquela jornada dau 6 de junh de 1944.
Conoissuda tre lo matin, l’anóncia dau desbarcament american, tant esperat, marcava per tot lo monde lo jorn de la Liberacion : èra plus qu’una question d’oras, benlèu de jorns. O mòstra ben la crida que faguèron subran estampar lei FTP (Franc-Tiraires e Partisans) e lei FFI (Fòrças Francesas de l’Interior), titolada : « Bas-Alpins ! L’Heure du Combat est venue ! ».
Se passet a pauc près parier de’n pertot en França, mai que mai dins de païs de Resisténcia coma lo nòste. Ailàs ! L’i eriam pas encar a la Liberacion , e lo sang just anava començar de raiar.
L’òm s’aviset lèu que, per l’essenciau, les Americans se garçavon de la Resisténcia , quand se ne’n mesfisavon pas. E puslèu que de li demandar les indispensables operacions de sabotagi qu’èron lèsts per lei faire, bombardavon de vilas entièras, en un bòn besonh sensa tocar l’objectiu visat…
Aquò les empachet pas de pèrdre de miliers d’òmes dins aquela guèrra ; mai coma oblidar que l’i tuèron, sensa necessitat – e nòste despartament ne’n dona un exemple – encar mai de Francés ?