Un desenau d’annadas fa, m’èri promés de tornar veire cen qu’èra vengut l’òspici de la Ternitat, en la borgada de Valgrana (Val Grana) e sobretot l’afresca que li donèt lo sieu nom.
L’i anèri aquest’an au mes d’avost.
Aquest ospici es un dei mai bei exèmples de la solidaritat e de l’assistança de l’Atge Mejan embé l’ospitau d’Estròp (Val Maira) en li valadas occitani d’Itàlia.
Es una pichina maion, au font d’una cort (Vicolo della Ternità), dont lu pelegrins podion manjar au plan terren e durmir au premier plan.
Quora l’i èri vengut lo premier còup avii paur que li afrescas qu’ornavan l’exterior si degalhèsson. Cau dire que tot èra un pauc a l’avaste e que lo sieu cubert de lauas èra per s’esprofondar.
L’ospici de la Ternitat
Ancuei l’edifici es sauvat e lo cubert refach de nòu. L’an fach avançar sus lo davant per la proteccion dei afrescas. Aquò dona una ombra portada e es una empacha per lo fotografiar ben. Mas anam pas sempre si plànher, que !
la Santa Ternitat e la Vierge au Bambin Jésus
Aquesti afrescas son atribuïdi a Matteo e Tommaso BIAZACI de Busca e data alentorn dau 1455-70, rapresentan la Santa Ternitat e la Vierge au Bambin Jésus.
La rapresentacion de la Ternitat es naïva, rapresenta tres vidas (busts) masculini identiqui que sòrton d’un còrs solet, es bessai aquò que li dona tota la sieu fòrça.
Sus la partida de seneca l’i es una autra afresca que l’autor es anonime que rapresenta Sant Antòni Abat.
Sant Antòni Abat
Lo luec si visita solet, mas lo jorn que l’i anèri doi carris d’escursionistas s’èran fermats per lo visitar, un guida èra present per donar li explicacions e ne’n aprofitèri tanben.
