Vaquí la cronica setmanièra de l’Agachaire d’aquest dissabta dins “La Provence”, edicion deis Aups.
Per informacion, aquesta cronica comencèt, li a mai de dètz ans, lo 8 de junh de 1997. Òsca !
Chronique pour ce samedi 12 septembre 2009 en lenga nòsta
S’es passat un 12 de setembre
Per l’Agachaire
Eriam en 1213 pròchi Tolosa. Simon de Montfòrt, en anent a la batalha, aviá una brava paur. S’arrestava per pregar dins totei lei glèisas. Fau dire que per anar afrontar la granda armada occitanò-catalana menada per Pèire II, les tropas de la Crosada fasián gaire lo pes… Lo còmte de Barcelona e rèi d’Aragon, Pèire lo Catolic (èra estat coronat a Roma per lo papa) menava amb eu, en mai d’una armada ben pus nombrosa que lei Francés, la « fòrça de frapa » la pus terribla de l’epòca : sa cavalariá, montada sus de chivaus arabis. Lo paure Montfòrt anava assajar de defendre Tolosa en aparent d’abòrd, en amont de Garona, la ciutat de Muret, tenguda per una pichòta garnison francesa. Mai l’i cresiá gaire…
E pasmens nòsta armada se faguet chaplar… Tre la debuta des combats, lo rèi, coma fasián a l’epòca, aviá cambiat ses armas e ses colors amb un simple sordat. Es eu que les Crosats tuèron per còp d’asard. Segon la Cançon de la Crosada , Pèire II donet ben son nom, mai sensa èstre entendut :
‘– Eu so’l reis’ mas no’i es entenduts
E fon si malament e nafrats e feruts
Que per meja la terra s’es lo sangs espanduts
E loras cazec mòrts aquí tots estenduts. »
A l’anóncia de la mòrt de son cap, fuguet la desbranda : l’armada s’esparpalhet, e lo chaple comencet…