dictada occitana 2011 de l’IEO-06

Dissabta 29 de genoier, l’IEO-06 organizava a Niça per lo quart còup la dictada occitana. Respondèron a la chamada de monde venguts dei 2 cors de lenga dau Gramon, dau cors IEO-06 a Drap : 32 personas presenti. Jan-Luc GAG, professor d’occitan-Lenga d’òc, escrivan e òme de teatre, presentèt la dictada tracha d’una novèla sieua (Regal), denant de la legir.

Au nom de toi, l’aremerciam de la sieu venguda e per l’òbra que fa a favor de la lenga e la curtura nòstri despí d’annadas.

Troberètz çai-sota, li fotòs de la jornada e lo tèxto de la dictada en li doi grafias : clàssica e mistralenca.

Aremerciam toi aquelu numerós que participèron en aquesta jornada.

Lo cantaire provençau, Jan-Nové MABELLY, sòci de l’ieo-06, nos faguèt lo plasir de cantar e sonar après la dictada.

Un apontament (rendetz-vos) es ja pilhat per l’an que ven per una autra dictada. Esperem de l’i èstre encà mai.

Da signalar, que se tot lo monde s’en partèt emb’un premi e lo diplòma de participacion a la dictada dau 2011, es Jaumelina qu’obtenguèt l’abonament de sièis mes au Jornal « La Setmana ».

Dictada occitana dau 2011

Grafia clàssica : Ièr au ‘près-dinnar, lo pichon en ela es arribat de l’escòla, coma un corrent d’ària. Coma d’abituda, a demandat a manjar. Es en mastegant qu’a començat a ne’n parlar. Naturalament. Sensa escondre ren. « Sas, aquela gròssa boita de creions que m’as crompada, la setmana passada ? E ben, l’ai donada. » E a continuat a mastegar. Urós. « L’as donada ? E en cu ? Perqué ? » La bila avia esclatat tot en un còup. La ràbia. Coma peta un pòt de bros qu’a passat li limitas de l’ingestible. Sensa ultimatum (ultimatom).

Lo pichon a ben capit que quauqua ren anava de travès (travèrs). « Es Kevin. N’avia pas. E n’auria jamai augut de bèi parier. An pas pron de sòus, au sieu. » Lo simec es partit. Quora es arribat, l’incomprension s’es manifestada da d’uèlhs gran duberts. E secs. A ren dich ; ren demandat ; coma se capissèsse tot. Son de cauvas (cauas) qu’acapitan : soventi-fès, lu pichoi son deceuputs dai grans. Juegan pas en la mema cort. D’una carriera a l’autra, li règlas chanjan. Après una catalepsia de doi minutas (bessai de mai ?), s’es excusat. A promès de plus lo faire. D’una votz tròup auta, a espligat ponch per ponch. S’èra cresut de faire ben. Ela a pus ren sauput, alora. Cu es lo pichon ? Tot si mescla. Lu creions. La bicicleta. Lo simec. Doi simecs en un. De cu es, la vergonha ?

Regal (Jean-Luc Gag)

Grafia mistralenca : Ier au predinà, lou pichoun en ela es arribat de l’escola, couma’n courrent d’ària. Couma d’abituda, a demandat à mangià. Es en mastegant qu’a coumençat à n’en parlà. Naturalamen. Sensa escoundre ren. « Sas, aquèla grossa bouita de creioun que m’as croumpada, la semana passada ? E ben, l’ai dounada. » E a countinuat à mastegà. Urous. « L’as dounada ? E en qu ? Perqué ? » La bila avìa esclatat tout en un còu. La ràbia. Couma peta un pot de brous qu’a passat li limita de l’ingestible. Sens’ultimatum.

Lou pichoun a ben capit que quaucaren anava de travès. « Es Kevin. N’avìa pas. E n’aurìa jamai augut de bei parié. An pas proun de sòu, au siéu. » Lou simec es partit. Quoura es arribat, l’incoumprensioun s’es manifestada da d’uès gran dubert. E sec. A ren dich ; ren demandat ; couma se capissesse tout. Soun de cauva qu’acapiton : souventi fès, lu pichoui soun deceuput dai gran. Juegon pas en la mema court. D’una carriera à l’autra, li regla chanjon. Après una catalessìa de doui minuta (bessai de mai ?), s’es escusat. A proumès de plus lou faire. D’una vous tròu auta, a espligat pounch per pounch. S’era cresut de faire ben. Ela a pu ren sauput, aloura. Qu es lou pichoun ? Tout si mescla. Lu creioun. La bicicleta. Lou simec. Doui simec en un. De qu es, la vergougna ?

Regal (Jean-Luc Gag)