Vaquí la cronica setmanièra de l’Agachaire d’aquest diménegue (dimenge) dins « La Provence », edicion deis Aups.
Per informacion, aquesta cronica comencèt, l’i a mai de dètz-e-sèt ans, lo 8 de junh de 1997. Òsca !
Cronica per aqueu dimènegue 14 de decembre dau 2014 en lenga nòsta
Per l’Agachaire
> Un 14 de decèmbre
Eriam a Sant-Romieg en 1503. Aqueste 14 de decèmbre, Jaume de Nòstra-Dama, d’una familha de jusieus convertits fai pas gaire, e sa frema Rainièra aguèron un dròlle que li diguèron Miquèu.
De tot segur qu’avián pas devinat que seriá eu un jorn un grand devinaire, e escriuriá de profecias que, de sègles après, n’i a que l’i cercon encara l’avenir… e lo tròbon sovent un còp qu’es agut passat !
Escriviá un francés clafit de provençau, mai dins lo nombre de ses quatrins, n’i a dos en lenga nòsta.
Ai agut parlat de son promier, e esto còp serà de son segond, que vau citar dins son jus :
« Lous gros de Mende de Roudés et Milhau / Cahours Limoges Castres malo sepmano /
De nuech l’intrado de Bourdeaux un cailhau / Par Perigort au toc de la campano. »
I a pereu de versions que donon « Deux », ò bensai « Deitz », per « Lous », mai se ne’n tendrem a’n aquela version.
Ara perqué nos parlar d’aquela moneda anciana (lo « gròs ») per aquelei ciutats occitanas, li apondre una marrida setmana, e un calhau rintrat de nuech dins Bordèu, mentre campanejavon en Peiregòrd ? Bota, l’òm pòt de tot segur s’imaginar de molons de causas aquí dessús, passadas ò avenidoiras…
E siáu segur que n’i a qu’aqueste calhau bordalés, li donarà d’idèias e li veiràn de politica…
E tant lo van anar imaginar au fons d’unei soliers, emai a talonetas…
Jean-Yves ROYER
