Vaquí la cronica setmanièra de l’Agachaire d’aquest diménegue (dimenge) dins « La Provence », edicion deis Aups.
Per informacion, aquesta cronica comencèt, l’i a mai de dètz-e-sèt ans, lo 8 de junh de 1997. Òsca !
Cronica per aqueu dimènegue 04 de genoier dau 2015 en lenga nòsta
Per l’Agachaire
Santa Angèla
E bè non ! Es pas dei Rèis qu’encuei vos vau parlar, emai siegue ara en França lo jorn oficiau de sa fèsta. N’ai pron agut dich aicí despuei pron d’ans, e començo d’aguer fach lo torn de la question… Es a una dei santes personas dau jorn que vau consacrar aquesta croniqueta.
Angèla èra naissuda en Ombria, a Foligno, en 1248, d’una familha de richàs. Maridada joina, aguet de fius mai subretot faguet la vida pron de temps… Un jorn, pasmens, aguet l’idèia de se confessar. Mai aviá talament pecat que, de la vergonha, diguet pas tot… Amb aquò, un còp comuniada, lo sacrilègi la tafurava…
Aquí, aguet una vision : aquela de sant Francés. Desenant faguet peniténcia, pregava de lònga, e donet sei sòus ais paures, talament que la cresián fòla… E quand perdet alora, a de reng, sa maire, puei son òme, puei ses enfants, se diguet qu’aviá tròp laissat lei sagraments de caire e rintret dins lo Tèrç Òrdre franciscan.
Ailà, venguet mistica, ambé de biais de faire qu’espaurugavon, e de visions de tota mena, que contet tot aquò dins un libre, e s’apasimet puei avans de morir.
Declarada benurosa en 1701, ei lo papa Francés que la faguet marcar au cartabèu dei sants en 2013.
Angèla fuguet au començament dau sègle passat un prenom fòrça donat (èra un d’aquelei de ma maire), e sembla que tornèsse. Emai amb un diminutiu : Angelina…
Jean-Yves ROYER
