Vaquí la cronica setmanièra de l’Agachaire d’aquest diménegue (dimenge) dins « La Provence », edicion deis Aups.Retour ligne automatique
Per informacion, aquesta cronica comencèt, l’i a mai de dètz-e-vuech ans, lo 8 de junh de 1997. Òsca !
Cronicas per aqueu 29 de novembre dau 2015 en lenga nòsta
Sant Micolau
D’aqueste sant dau jorn, un des pus celèbres de nòste calendier gregorian, n’ai agut parlat dos còps dins aquesta cronica : en 1998 e en 2008, e ne’n podriáu parlar encara d’annadas de temps, tant i auriá de causas a dire sus aqueste personatge, son istòria, sei legendas, e lei molons de tradicions qu’an congreiadas…
Per l’istòria, sabem que viviá en Licia, dins la Turquia actuala, onte fuguet avesque de Mira, entre la fin dau sègle III et la mitat dau sègle IV.
Per lei miracles, ne’n contarai un a l’asard. A una epòca qu’a Mira lo blat fautava e la famina èra granda, de marchands en camin per adurre de blat a Constantinòple fèron escala dins son pòrt. Micolau li demandet de ne’n descargar una partida per son pòble, que tant patissiá de la fam. Elei li respondèron qu’èra pas possible, d’abòrd que son blat li èra comptat e pesat, e que ne’n devián liurar ailà lo còmpte just. L’avesque, manifestament un chanut question negociacions, li asseguret que, qunta quantitat que li ne’n laissarián, autant ne’n retrobarián en arribent a Constantinòple !… Nòstei bravei comerçants pitèron : pacha fuguet facha, e Micolau li crompet tot lo blat que n’aviá de besonh. Ben entendut, arribats a bòn pòrt, l’òm li mesuret ailà tant de blat coma n’avián en partent de Mira… E volètz pas venir sant, en fent de comèrci ansin ?…
Jean Yves ROYER