Vaquí la cronica setmanièra de l’Agachaire d’aquest diménegue (dimenge) dins « La Provence », edicion deis Aups. Per informacion, aquesta cronica comencèt, l’i a mai de dètz-e-nòu ans, lo 8 de junh de 1997. Òsca !
Cronicas, dau 06 de novembre de 2016 en lenga nòsta per l’Agachaire
Sant Teubaud
Vaquí un sant dau jorn que li podèm dire d’Occitan, d’abòrd que naisset au Cheis, dins la parròquia de La Baseuge, a costat dau Dorat en Vinhana-Nauta, au Lemosin. E aquò a l’entorn de l’an 990, que la lenga d’òc èra dejà ben en plaça, e pròchi de donar ses promieres òbras literàrias.
Sa familha èron de païsans liures (totes o èron pas ailà d’aqueste temps) pron a son aise. Anet a l’escòla dei monges dau Dorat, onte fuguet l’escolan d’un Israël renomat, que ne’n fèron puei un sant. Passet quauques annadas a Peirigús, avans de s’entornar au sieu onte venguet tresaurier e sacristan de la collegiala qu’èra a se bastir.
Per umilitat, refuset de recebre les òrdres sacerdotaus e demoret un simple diacre. Coma son mèstre, son atencion anava subretot ais paures e ai malauts, mai son ocupacion principala èra d’ensenhar ; e o fasiá especialament per lei dròlles que degun ne’n voliá : aqueles qu’avián l’esperit reguèrgue ò qu’èron desgraciats.
Moriguet lo 6 de novembre de 1070. Dison que ses privacions n’èron l’encausa mai bota, a quatre-vingts ans aviá pron fach tirar… L’entarrèron dins lo cementèri de l’abadiá a costat d’Israël, mai tre 1130 lei relíquias de totei dos fuguèron installadas au dintre de la cripta de la collegiala, onte son encara veneradas encuei e sortidas totei lei sèt ans per d’ostensions celèbras.
Jean Yves ROYER