Vaquí la cronica setmanièra de l’Agachaire d’aquest diménegue (dimenge) dins « La Provence », edicion deis Aups. Per informacion, aquesta cronica comencèt, l’i a mai de vint ans, lo 18 de junh de 1997. Òsca !
Cronicas, dau 19 de novembre dau 2017 en lenga nòsta per l’Agachaire
Sant Tanguí
Mon cartabèu marca coma sant dau jorn un Tanguí que ne sabiáu ren, mai que sa vida es pron extraordinària, e sembla fòrça a d’unei romanças tradicionalas, emai a d’aqueles que se cantavon autre temps en Provença Nauta.
Nòste Tanguí seriá estat un sant breton vivent au sègle VI, qu’aviá una sòrre que li disián Auda. Enfants encara, sa maire moriguet e son paire esposet una marrida frema que li ne’n faguet veire de totei les colors. Lo dròlle se’n anet a la cort dau rèi Childebert mentre sa sòrre menava una vida espaventabla, mai que jamai se ne’n planhiá. A la fin la mairastra la mandet dins una campanha per plus la veire.
Amb aquò son fraire, dotge ans puei, tornet au sieu d’escondon e demandet d’Auda. La sògra, que lo preniá per un pretendent, li diguet tot plen de mau d’aquela filha, e qu’es per aquò que l’aviá mandada s’escondre en campanha. Encanhat Tanguí anet la retrobar, e li faguet sautar la tèsta d’un còp d’espasa. Mai tre que sachet la veritat, anet trobar son paire per avoar son crime.
Entre temps vaquí Auda que t’arriba ambé sa tèsta entre lei mans, e la tòrna pegar en plaça… Aquò fach diguet a sa mairastra que Dieu l’anava punir, e subran ela se vueget de tota sa tripalha e de sei budèus e, de la ràbia, comencet de les chauchar jusque que li tombet dedins, e aquí un grand tròn li bombet dessús…
Jean Yves ROYER