Aquí lo terço texto d’Henry TORNIER que presentam sus lo site. Henry Tornier li parla, dau « general Benedit » (Benito Mussolini) « que comandava mai que lo rei dau país » e qu’èra partit a la conquista de l’Àfrica en Libia. Per aquelu que l’aurion denembrat avèm jà publicat « lo verp solitari » lo 27/11/04 e « la granda batalha navala dau Palhon » lo 20/12/04. Bòna lectura…
A LA CONQUISTA DE L’ÀFRICA
Vielh manuscrich descubert en li roinas de Toreta-Levens per lo nòstre colaborator Henry TORNIER, professor d’Istòrias Bèstias a l’Universitat de Venanson.
En l’an mile quatre cent quaranta e dètz e uèch ( doi ans après la granda subiòla de l’an pebre), la frema dau doctor Amassatoi, abitant e rapresentant d’una granda poblada barbara dau Nòrd, a 7 quilometres de Sant Isidòro, auguent augut set bessonalhas a tres mes d’intervalo caduna, la populacion d’aquesto país, jà tròup numeroa, si trovèt a l’estrech sus lo sieu territòri après aqueli naissenças.
Lo general Benedit, que comandava mai que lo rei dau país, decidèt la mobilisacion generala per partir a la conquista de l’Àfrica e fondar de noveli colonias sota lo protectorat de Sant Isidòro, e donar ensinda ai sieus sujets glòria, fortuna e d’estòcafic en pagalha. Aquest afaire faguèt un brave pastís a la societat dei nacions que après avèr fach dotze conferenças, sièis circonferenças e miech ròdol, donèron aqueu consèu au general Benedit : « Fai coma vòles !». Après avèr fach una quista en li gleias, vendut
toti li estraças e lo vielh papier, per garnir la caissa fòrta e armar li sieu tropas, lo general faguèt la cròmpa a crèdit d’una bòssola en bòsc de liech garantit au grand bazar de la Ròcha (ò= wa), e lo general Benedit, que s’èra fach batejar amiral per li sacradi mans dau sacrat avesc de la Cònca, se’n partèt embé la sieu armada sus lo chalan de la rementa, crompat au rolh e batejat la « Maria -Salòpa »
Gràcia a la sieu bòssola de precision que marcava l’ora de la merenda e qu’avia l’agulha estacada embé una cadena dont li èra escrich Nòrd per fins d’estre segur de ben governar lo sieu batèu, l’amiral li faguèt calar lo Var sensa si crepar de camin, e pilhèt la auta mar vers la terra promessa.
Après de jorns, de nuechs e encara de jorns de navigacion rapida, una fòrta tempesta faguèt bolegar lo batèu, chavirèt l’òli dau calen dintre l’ensalada, amurcèt la caudiera que marchava au Butagàs, donèt lo mau de mar en toi, e tot l’equipatge qu’avia la petocha renaissèt a l’esperança. Èra un caporau de la Marina Campestre que, auguent mes la tèsta fòra per non racar sus lo batèu, s’èra mes a cridar coma un aganat : « Terra ! Terra roja ! Terra d’Àfrica ! »
Imediatament e sus lo còup, l’amiral faguèt arrestar lo batèu per un brigadier de poliça, chanjar lo vent de Levant a Ponent e sortir lo soleu dintre un miralh per poder desbarcar sensa si banhar lu pens. Per assegurar la garda dau chalan après lo desbarcament, Benedit faguèt escriure sus d’un costat : « Attention chien méchant » e li laissèt dintre un marinier que sabia baubar en quatre lengas e estaire chuto en toti li lengas dau monde. Pi la numeroa armada, compausada de l’amiral, tres generals, cinc coloneus, set luectenents, nòus sargents, dètz e set caporaus (finda una cantiniera que servia toi e que donava en cadun cen que Jeanne d’Arc avia donat en degun), doi coïniers e un sordat, se’n partèt sus lo camin de la glòria, per lo moment plen d’espinas e de massacans.
L’important èra de saupre lo nom dau país e saupre se li èra da faire embé de sauvatges sindicats ò de sauvatges non sindicats. Veguent un cartèu dont li èra escrich « Le Trayas », e veguent totplen de maion e de vilà alentorn, l’amiral si diguèt qu’aicí li èra tròup de monde e que convenia mai d’anar en lo desert dont li èra degun, per livrar una batalha en regla e s’agantar aquela granda colonia que lo sieu nom figurava ne sus la sieu carta d’Estat Major, ne sus la sieu carta d’elector.
Après pas mau de jornadas de marcha, sensa trovar una beguda ne rescontrar de sauvatges, cadun perdia confidença mas agantava d’agacins, e lo sordat e lu oficiers parlavan de tirar una fora de còups a Benedit e de se’n tornar a maion, quora arribèron en vista d’un grand camp dont li èran un molon d’òmes e de fremas a pel qu’entoravan una autra frema nuda que faía la dança dau ventre embé l’esquina. En veguent qu’aquelu sauvatges avion la peu blanca, l’amiral si diguèt : « deu estre de mòros blancs ! » e si lancèt embé a sieu armada au mitan d’aquesta mànega de sauvatges en cridant : « Li Madamas ! Li Madamas ! ». Li fremas cridavan d’espavent en una lenga enconoissuda, s’escondion la tèsta en l’erba per non far veire lo tafanari, en temps que lu òmes qu’avion de barba si tiravan lu pels sus lu ginolhs per la mema rason.
Tot lo monde fach presonier en doi minutas, siguèt un travalh de l’acident per s’acapir, vist que lu presoniers non capission lo niçard e l’amiral non sabia plus cen que devia faire, quora l’arribada d’un telegrafista que portava una despacha lo laissèt talament nec que Benedit se’n fiquèt lu belicres sus l’emborígol. Embé l’ajuda dau telegrafista que parlava esperanto, niçard e gavòt, Benedit emparèt que si trovava au camp dei nudistas de Pessicart, qu’aquelu èran toi d’Englés, que lu Englés ficavan lo nas dapertot e la man sobretot, que parlavan meme de crompar li minieras de gorgonzòla de Sant Brancai e lu rics terrens de la Malonieras, que volion meme tapar lo canal de la Vesubia per en…nueiar lo monde e empedir la navigacion, e qu’èran de gents a laissar puslèu tranquili.
Obligat de si retirar embé d’excusas e après aver perdut una belòta de simpatia emb’au cap dei Englés, l’amiral Benedit si faguèt rebatejar general e repilhèt embé la sieu armada lo camin de Sant Isidòro.
Si consolèt per fòrça d’estre tabalòri coma èra partit, en mandant toi lu baronaires dau sieu país dintre una colonia de vacanças per faire de plaça ai autres, e agrandissèt parrier lo sieu teritòri en li anexant la colonia de vacanças, embé la baraca dau marchand de castanhas qu’èra a costat.
Henry TORNIER
Inventor dei belicres per lu uelhs dau bolhon.
P.S. : Ai darrieri nòvas, lo batèu abandonat au Trayas es plen de mofa e, despí lo temps, lu bolets e li aranhas fan lu pichoi, lo gardian a plus la fòrça de baubar e lo mèstre dau bazar de la Ròcha a pancara vist lu sòus de la bòssola.