Vaquí la cronica setmanièra de l’Agachaire d’aquest dissabta dins « La Provence », edicion deis Aups.
Per informacion, aquesta cronica comencèt, li a mai de dètz ans, lo 8 de junh de 1997. Òsca !
Chronique pour ce samedi 20 juin 2009 en lenga nòsta
S’es passat un 20 de junh
Per l’Agachaire
Lo 20 de junh de 1238, Raimond Berenguier V, còmte de Provença per son paire e de Forcauquier per sa maire, fasiá son testament a Sisteron, en cò dei Fraires Menors.
Publicat integralament, sensa comentaris en defòra de sa parafrasa francesa, tre 1655 per Rufi, es estat lòngtemps legit ambé d’uelhs jacobins qu’an empachat de ren l’i comprendre, ò d’istorians que se son gardats de ne’n dire mai.
Lo jacobinisme es estat de temps majoritari, emai en cò d’un Laplana, istorian de Sisteron (1843) ò d’un Baratier (1969), conservator des archius despartamentaus dei Bocas-de-Ròse, que recampon nòstei vièlhs archius comtaus. Lo Baratier, per exemple, trobava aqueu testament « déconcertant ».
A faugut esperar 2004 e la biografia, per Tierrí Pecot, de nòste darrier còmte dau païs per metre les causas au ponch. Aquel acte èra just normau : Raimond Berenguier laissava ses estats a sa darriera filha, Beatritz, puei a son fiu ò, se n’aviá gis, a’n aqueu de son ainada Sancha, qu’èron pas encar maridadas. E s’aquò èra pas possible, tot son ben tornava a la corona barcelonina, autrament dich a son cosin Jaume 1er, rèi d’Aragon e subretot còmte de Barcelona, que lo comtat de Provença èra sieu despuei pron de temps. A l’epòca, tot lo monde trobèron aquò evident : de qué la França auriá fach aquí dedins ?