Vaquí la cronica setmanièra de l’Agachaire d’aquest dissabta dins « La Provence », edicion deis Aups.
Per informacion, aquesta cronica comencèt, li a mai de dètz ans, lo 8 de junh de 1997. Òsca !
Chronique pour ce samedi 15 août 2009 en lenga nòsta.
L’Assompcion
Per l’Agachaire
La fèsta de l’Assompcion es estada decidida au concili d’Efèsa, en 431, e fixada au 15 d’avost tre lo sègle VI.
Lo racònte d’aquela istòria, tau coma nos es estat transmés per nòsta Legenda daurada medievala, ei fòrça lòng, emai pron curiós. Coma quand Jèsus sòna la Vièrgi son esposa :
« Adoncas son Filh, plus aut que neguns, comenset autra vetz : – Vène, de blancor la mia esposa, e seràs coronada. »
E après l’eveniment, nos ditz encara que sa rauba venguet lèu miraclosa, emai aquelei miracles agradèsson pas totjorn a Maria :
« E las raubas soas demorèron e’l sepulcre a consolacion dels fisèls, de lasquals se recònta que lo duc dels Normands assetjet una vetz la ciutat de Marròc. E’l avesque de Marròc pres la gonèla de Nòstra Dòna e mes la sus e’l cap de una lança a manieira de senhieira. Et eissic segurament vèrs los enemics. E tantòst perdèron la vista e comencèron a tremolar. Et adoncas las gens de la ciutat quand viron lo miracle, eissiron fòras e sens mercé comencèron aucir lors enemics desapoderats, laqual causa desplac fòrt a Nòstra Dòna, e mostret o, car la gonèla desaparec, e’ls enemics cobrèron la vista. »