Vaquí la cronica setmanièra de l’Agachaire d’aquest dissabta dins « La Provence », edicion deis Aups.
Per informacion, aquesta cronica comencèt, li a mai de dètz ans, lo 8 de junh de 1997. Òsca !
Chronique pour ce samedi 17 octobre 2009 en lenga nòsta.
S’es passat un 17 d’octòbre
Per l’Agachaire
Es en 1893, un 17 d’octòbre adonc, que moriguet Carles Gounod. En Provença, es conoissut subretot coma lo compositor d’un operà tirat de « Mirèio », que sabèm qu’a just ara 150 ans.
Lo mes passat l’ai vist a la television, presentat (en dirècte e en « prime time ») per lo promier còp a la sala Garnier, que ne’n durbiá la sason. L’operà, a ieu es pas gaire mon centre. Pasmens, de pichòt, entendiáu ma maire cantar, en fent la bugada, « Chantez, chantez magnanarelles », ben avans d’aguer legit l’òbra de Mistral. Un òme que la television citet pas soncament son nom, e que just se podiá legir au generic. Mai fau ben dire qu’aquela representacion aviá gaire de rapòrt ambé lo poèma mistralenc. E aquò jusqu’au decòr, ont aqueles paurei manhanarèlas desfulhavon sei brancas d’amorier davant un camp de blat madur…
Pasmens Gounod èra davalat en Provença per escriure sa musica, e Mistral li faguet visitar tot lo païs de son eroïna, ont sei melodias li venguèron. Mistral, encar pron jove, fuguet fièr de veire son òbra inspirar un musician celèbre, mai sabèm que fuguet fin finala fòrça decebut per la resulta.
Entenderiam a la telé que « Mireille » èra lo pus grand operà francés. Ne’n sabo ren, mai ei benlèu un autre biais de dire que, bota, a plus ren de provençau…