Vaquí la cronica setmanièra de l’Agachaire d’aquest dissabta dins « La Provence », edicion deis Aups.
Per informacion, aquesta cronica comencèt, li a mai de dotze ans, lo 8 de junh de 1997. Òsca !
Chronique pour ce samedi 10 avril 2010 en lenga nòsta.
Lo Jorn de l’Avelatier
Per l’Agachaire
Vaquí un nom que, de tot segur, siatz pas gaire de lo conóisser. Vos dirai d’abòrd que me siáu pas engarçat, e que l’ai pas mes per avelanier. Pòdo ajustar que li diam pereu de carrobier bastard… E se vos aponde que son nom francés ei lo « gainier », ne’n seretz benlèu gaire mai avançats… Pasmens es aquel aubre que festeja lo calendier republican aqueste Primidí 21 de Germinal… Fau dire que, dins lei doas lengas, ei mai conoissut per son faus-nom : aubre de Judàs en cò nòste, « arbre de Judée » en francés.
Deu aquesta darriera apellacion a son origina geografica. Mai son nom occitan se rapòrta clarament a sa legenda. Assegura aquesta qu’es a’n aquel aubre que, traïson facha, Judàs s’anet penjar. De còps pretende encara que sei flors son lei lagremas de Jèsus, e que sa color, entre ròse e roge, es aquela de la vergonha, qu’agantet puei l’apòstol traïdor…
Lo nom que li metèm tanben de carrobier bastard es pron rasonable, d’abòrd qu’ambé lo carrobier son d’aubres de la mema familha. Apondrem enfin que vèn mai que mai dins nòstei regions meridionalas, e les autres païs dau Sud. A ne’n crèire Onorat, de son temps son introduccion èra recenta, e a l’epòca limitada ai Bocas-de-Ròse. Se’i a que ne’n sabon mai…