Vaquí la cronica setmanièra de l’Agachaire d’aquest dissabta dins « La Provence », edicion deis Aups. Per informacion, aquesta cronica comencèt, l’i a mai de quinze ans, lo 8 de junh de 1997. Òsca !
Chronique pour ce samedi 23 mars 2013
en lenga nòsta
Per l’Agachaire
Sant Victorian
Me ditz mon cartabèu qu’es encuei la Sant Victorian. Adonc, se conoissètz de Victorian, ei lo jorn de pensar a sa fèsta.
E se n’avètz a vòste entorn, de tot segur qu’auràn entre 8 e 33 ans, e puslèu entre 12 e 23. D’abòrd qu’es a la fin dau sègle passat e au començament d’aqueste qu’aqueu pichòt nom es tornat de mòda.
Lo Victorian d’encuei (n’i a puei d’autres) èra un African dau sègle V, procònsol de Cartage.
Mai lo rèi cartaginés, Uneric, li agradava pas que eu siegue crestian, e lo vouguèt far tornar au paganisme, en li fent tota mena de promessas.
Victorian lo mandèt se far ténher, en apondent que li podiá far tot plen de misèrias, coma lo mandar au fuec ò a la feruna. Lo rèi se o faguèt pas tornar dire, li fent tot ce que l’autre n’aviá parlat !…
Tant que l’i èra, ne’n faguèt pereu autant a d’autres crestians. Dins lo nombre i aviá dos fraires que volián que li faguèsson parier a totei dos. Adonc les penjèron en li estaquent de pes ais pès. Quand un fuguèt a mand de dire seba, l’autre li cridèt a l’après, l’amenacent de tot anar dire au Bòn Dieu !… Eu tornèt prendre un pauc de vòlha, e totei dos passèron ensems, dins de suplicis qu’amo mielhs ne’n pas faire lo detalh…
Acabèron sa vida ambé Victorian, en l’an 484, e festegèm uei sa fèsta a totes, e d’abòrd au promier.
