Vaquí la cronica setmanièra de l’Agachaire d’aquest dissabta dins « La Provence », edicion deis Aups.
Per informacion, aquesta cronica comencèt, l’i a mai de setze ans, lo 8 de junh de 1997. Òsca !
Chronique pour ce samedi 04 janvier 2014
en lenga nòsta
Per l’Agachaire
Lo Coniu
Fai de temps qu’ai pas donat de recèpta de cosina, e lo jorn que siam sus lo calendier republican me ne’n dona l’idèia, d’abòrd qu’a lo seguir siam au Quintidí 15 de Nivòsa, e qu’aquela data ei son jorn au coniu, ò au lapin se volètz…
Quand l’aprenguèro de ma grand, que li disiá just « lo lapin a la mostarda » (e de tot biais lo fava jamai autrament), faliá de’n promier anar tuar la bèstia… Davalaviam au galinier, ont èra pereu lo clapier, tirava de sa gàbia aqueu qu’aviá chausit, e li deviáu ieu tenir les patas de darrier dau temps que l’ensucava ambé lo pielon de l’alhòli, e les tenir ben ben fòrt mentre que l’espelhava.
Après lo talhava en morcèus, n’embalava cadun d’una lesca de ventresca, e lei ficelava amb un brot de rafià. Lei fasiá puei ben rostir dins sa coquèla dubèrta amb un pauc d’òli d’oliva e, quand èron ben daurats, li apondiá un bèu fais de badassa (li diatz bensai de farigola) ben ligat, lei venas dins sa pèu d’una tèsta d’alhet e la gròssa mitat d’un veire de mostarda fòrta. Borrontiava un pauc lo tot, que lei morcèus s’emmostardèsson ben, li metiá la mitat d’un veire de vin blanc et un autre d’aiga qu’aviá fach caufar, puei tapava e baissava lo fuec. Laissava coire en boleguent dos ò tres còps, e serviá ambé de trufas bolhidas que cadun se plumava. E se regalaviam…
Jean-Yves ROYER
