Vaquí la cronica setmanièra de l’Agachaire d’aquest dissabta dins « La Provence », edicion deis Aups.
Per informacion, aquesta cronica comencèt, l’i a mai de setze ans, lo 8 de junh de 1997. Òsca !
Cronica per aqueu dissabta 26 d’abriu dau 2014
en lenga nòsta
Per l’Agachaire
Un 26 d’abriu
Lo jorn d’abriu que l’i siam marca l’anniversari d’una invencion que deviá faire flòri : aquela de l’alpinisme. D’abòrd que l’ascension dau mont Ventor en 1336 per Petrarca es ansin considerada.
Lo racònte que n’a fach, nos ditz que l’escriguet lo sera d’esta jornada, un còp tornat a son auberga a Malaucena. Mai sembla pas tròp de creire que, a lo legir, deviá plus tròp aguer la fòrça de tenir una pluma… D’autant que, de camin, ne’n faguet ben mai que n’èra de besonh !
Fau dire qu’aviá chausit d’escalar amont d’aut per lo pus redde : de l’ubac. E subretot que la montada li agradent gaire, de lònga cercava un camin qu’escalèsse pas de tròp, ce que fin finala lo menava sempre un pauc pus bas… Recomençava adonc d’escalar en renent, jusque que tornèsse far parier… Mai d’aqueles auvaris ne’n tiret una filosofia, en expliquent que, dins la vida, es un pauc parier : les camins pus malaisats son aqueles que menon au ben, mentre les autres, a davalar sempre en se laissent anar, finisson per vos menar au pus fons des infèrns…
Ce que pasmens nos estona lo mai encuei es que, arribat a la cima, trobet lèu ren de mielhs a faire que de durbir les Confessions de sant Augustin, onte tombet sus un passatge que ditz que, de regardar lo païsatge, les òmes s’oblidon eles. E desenant, baisset la tèsta e regardet plus ren !…
Jean-Yves ROYER
