Vaquí la cronica setmanièra de l’Agachaire d’aquest diménegue (dimenge) dins « La Provence », edicion deis Aups.
Per informacion, aquesta cronica comencèt, l’i a mai de dètz-e-sèt ans, lo 8 de junh de 1997. Òsca !
Cronica per aqueu dimènegue 8 de febrier dau 2015 en lenga nòsta
Per l’Agachaire
La Podeta
Lo calendier revolucionari nos mete encuei au Decadí 20 de Pluviòse. E coma per cada decadí de l’an, celebra un otís de l’agricultura, aicí la podeta.
La podeta ? Aqueste calendier, qu’ei ben entendut en francés, ditz « la serpette ». Mai coma consacra gis de jorn a « la serpe », de qunta aisina parla exactament ? Lei diccionaris nos dison que sa diferéncia ei just una question de talha. Mai onte s’arrèsta la pichòta, e onte comença la granda ? Lo vièlh ostau Talabòt, au Saut de Tarn, a Sant-Juèri, n’aviá mai de 3000 menas ! E s’anètz sus lo Net e que cliquètz sus Imatges, impossible de lei destriar dins lo molonàs que ne’n trobaretz…
Es que la lenga nòsta nos vai ajudar aquí dessús ? Dieu garde ! Ren que dins Mistral, lo mot podeta vos vai menar (e còmpto pas lei variantas) a codet, faucèla, faucí, goieta, gorbilha, govet, picorèla, podadoira, podièra, poiron, serpeta, serrona, tranchet, volamon…
Una cançon qu’aprenguèro autre temps parlava de Jan Dindon, que preniá sa podeta per anar segar lo blat. Ieu li auriáu puslèu vist per aquò un volame, emai d’autrei dison qu’èra ambé sa serpeta ò sa faucilha… Mai ieu per ieu, una podeta serve d’abòrd a podar la vinha. Que, coma o ditz un provèrbi reculhit dins Gard, a Valarauga : « Cu poda lòng, beu un an ; cu poda cort, beu totjorn ! » E aquí, lei mots i fan ren…
Jean-Yves ROYER
Vorguessiatz laissar un messatge en bas d’article vos aremerciam de passar per l’adreça : jpbaquie@yahoo.fr (per rason d’espams avèm deugut barrar lo forom dirèct : répondre à cet article).