Vaquí la cronica setmanièra de l’Agachaire d’aquest diménegue (dimenge) dins « La Provence », edicion deis Aups.
Per informacion, aquesta cronica comencèt, l’i a mai de dètz-e-sèt ans, lo 8 de junh de 1997. Òsca !
Cronica per aqueu dimènegue 3 de mai dau 2015 en lenga nòsta
Per l’Agachaire
Felip e Jaume
Encuei avèm dos sants dessús lo cartabèu. Perdequé aquela associacion ? Ne’n sabo puei tròp ren. Alevat qu’èron totei dos apòstols, veso gaire ce que les pòt apariar, e les autrei se festejon un a cha un…
De Jaume, les Evangèlis nos dison qu’èra un dei fraires de Jèsus… Matieu aponde encara que n’aviá quatre, e precisa qu’aviá pereu de sòrres, que ne’n cita pas lo nombre. D’aqueste temps, avián pas encar tròp imaginat que sa maire fuguèsse estada vièrgi, qu’aquò se decidiguet oficialament au sègle VI soncament, emai siegue agut estat dich tre lo sègle IV. De notar que lo Coran ei d’acòrdi amb aquò.
La Glèisa s’es imaginada que, bota, èron puslèu de cosins e de cosinas. Pasmens, d’Elisabet, nos dison ben qu’èra la cosina de Maria, pas sa sòrre… La Legenda daurada baila una autra explicacion : se disián de Jaume qu’èra fraire de Jèsus, es per amòr que li semblava fòrça… Anem : basta de l’i creire !
De sant Felip, l’Evangèli de Joan ditz qu’es a eu que Jèsus demandet onte porrián trobar de pan per tot lo monde, au moment dau pròne sus la Montanha. La Legenda ela nos cònta de causas costumièras : les idòlas que vouguet pas l’i sacrificar, lo drac que cochet, lei malauts que garisset, e patin cofin… N’i a que dison encara que fuguet crucificat, emai lapidat, d’autres que moriguet dins son liech. Vai te’n sacher…
Jean Yves ROYER
