Vaquí la cronica setmanièra de l’Agachaire d’aquest diménegue (dimenge) dins « La Provence », edicion deis Aups. Per informacion, aquesta cronica comencèt, l’i a mai de dètz-e-vuech ans, lo 8 de junh de 1997. Òsca !
Cronicas, dau 6 de març de 2016 en lenga nòsta per l’Agachaire
Santa Coleta
Sièis setmanas fai qu’ai pas contat de vida de sant ò de santa ! Per cas que lo Cèu comencèsse de se despacientar, seriá temps que tornèsse faire lo torn de quauqua aureòla… E bota, lo pus simple ei de regardar mon cartabèu, e veire ce que me prepausa de festejar !
Vaquí adonc ce que me mena a m’interessar a santa Coleta que, ma fista, sabiáu soncament pas que n’i aguèsse agut una. Mai que si, qu’èra una Picarda naissuda a la fin dau sègle XIV. Coma ambé pron de sants ò de santas, ei dificil per nautres encuei de pas veire dins sa vida un monument de masoquisme, pus pròchi d’un estat patologic que de ce qu’imaginèm ara coma un estat de santetat.
Tre son temps de pichòta, sentiá quand ses amiguetas l’anavon venir quèrre per jogar e s’escondiá per posquer demorar a pregar tota soleta. Granda, se faguet serviciala en cò de clarissas, mai restava a despart dins una chambreta pròchi lo convent, que ne’n venguet puei abadessa. Amb aquò l’i èra sempre d’a genolhons per sòu, ò ansin assetada quand deviá manjar. Mai alora, plorava de tant que tot son manjar èra trempe de sei lagremas…
Pus tard anet encar pus luenh : resclausa, se faguet encadenar de tres cadenas de ferre agudas que de lònga la macavon malament. Dormiá sus la tèrra nusa, amb una fusta per cabecier. E aquò èra just lo començament de sa vida religiosa…
Per veire JI Royer dins l’emission La Provence au Galaup : http://www.tvsudprovence.fr/2016/03/01/la-provence-au-galaup-jean-yves-royer-loccitan-010316/