Vaquí la cronica setmanièra de l’Agachaire d’aquest diménegue (dimenge) dins « La Provence », edicion deis Aups. Per informacion, aquesta cronica comencèt, l’i a mai de dètz-e-nòu ans, lo 8 de junh de 1997. Òsca !
Cronicas, dau 27 de novembre de 2016 en lenga nòsta per l’Agachaire
Sant Sifren
Me siáu d’abòrd pensat qu’aquela cronica sus un dei sants d’encuei la podriáu pas escriure : quand piquètz son nom a la data de sa fèsta, trobètz ren de marcat… Mai coma es pasmens un sant pron celèbre en Provença, ai cercat un pauc mai : èra pron estonant que degun nos aguèsse un jorn contat sa vida, inventanda qu’inventada ! Mistral ne’n ditz que quauquei mots, e lo registre dei sants de la Glèisa catolica (« Nominis ») gaire mai, que les autreis fan que de recopiar…
Fin finala, l’ai trobada sa vida, escricha au sègle XIX per un abat R…, carpentrassenc ben entendut. E l’i a pas gaire d’interessant aquí dedins ! Nos debana, aqueu brave capelan, totei les caracteristicas que te favon autre temps un bòn sant…
Naissut dins una familha nòbla de la campanha romana, se retròba un jorn – degun ne’n saup lo perqué ni lo coma – en Provença a Lerins, pròchi sant Cesari. Ailà, te vos fai la totala dau futur sant : sempre en dejunis alevat de pan e d’aiga e, de temps en quora, d’unei lieumes ; de lònga a pregar senas jamai dormir ; lo silici ben entendut, amb aquela maceracion de sa carn qu’ai jamai tròp sachut ce que representava aiçò… La caritat per les paures de segur, e la tiera completa dei miracles costumiers, coma de rendre la vista ais tucles, garir lei malauts, cochar lei demònis, e jusque reviudar un mòrt !
Jean Yves ROYER