Vaquí la cronica setmanièra de l’Agachaire d’aquest diménegue (dimenge) dins « La Provence », edicion deis Aups. Per informacion, aquesta cronica comencèt, l’i a mai de vint ans, lo 18 de junh de 1997. Òsca !
Cronicas, dau 23 de setembre de 2017 en lenga nòsta per l’Agachaire
10 de setembre
Cada setmana, quand siáu a mand d’escriure aquesta cronica, una des promieres causas que fau, après aguer dubert mon cartabèu, ei d’anar veire sus Wikipédia les eveniments de quand sortirà. E encuei, au capítol dei defuntats dau jorn per lo sègle XVII, trobem pas que dos noms, que l’un es aqueu de la mòrt d’un grand escrivan nòste : Pèire Godolin, que passet un dètz de setembre, aquò en 1649.
Sabo pas quant de vautres avètz agut ausit parlar d’aquel autor tolosan, mai ei sovent donat coma lo pus grand poèta occitan entre les trobadors e Mistral.
Grand poèta barròc fòrça variat, fuguet celèbre de son temps dins sa vila, qu’èra un animator de sei fèstas de Caramentrant. De lònga reeditat jusqu’a nòstei jorns, estatuficat mai d’un còp, e de’n promier a Tolosa, son art sovent descabestrat s’oblida dins lei moments tristàs de culturas estequidas e geladas, per tornar de mòda quand les umors se rescaufon.
Lo fau imaginar quand, presentent un balet carnavalesc sus lo tèma de la nuech, que ne tèn eu lo ròtle, vestit d’un grand mantèu negre brodat d’estèlas, comença per dire : « Ieu som la Nuèit, que, cofada de pavòts, sòrti del riu del Demembrier sur un carròça de nívols, enrichit de chifras de fum e ferrat de lana… » ; puei, au moment de sovetar la bòna nuech en totei, ditz soncament en saludent : « La bòna ieu »…
Jean Yves ROYER
