Vaquí la cronica setmanièra de l’Agachaire d’aquest diménegue (dimenge) dins « La Provence », edicion deis Aups. Per informacion, aquesta cronica comencèt, l’i a mai de vint e un ans, lo 18 de junh de 1997. Òsca !
Cronica, dau 14 d’octòbre dau 2018 en lenga nòsta per l’Agachaire
Mai lo Navèu…
Se començo ansin ma cronica d’encuei, republicanament parlent dau Tridí 23 de Vendemiaire, jorn dau Navèu, es qu’ai agut parlat d’aqueste lieume dins la mema escasença fai sèt ans d’aquò. Es probable qu’o avètz oblidat, mai coma me repeto jamai, es d’autres causas navetarèlas que vos vau parlar.
O dirai tot d’un temps : ai jamai chanjat de ponch de vista sus « aquela paura causa blancassa, ò just un pauc rosada ; e encar, jamai de’n plen… » E vos vau mostrar ara que siáu pas solet d’aqueste avejaire.
Au sègle dètz-e-uech, dins un de sei Novès, l’Avinhonhenc Antòni Peyròl fai dialogar un artisan amb un pastre que vèn li anonciar la naissença de Jèsus. L’artisan, que lo crei pas, lo manda pàisser, tant vòu dire « rasclar de navèus » : « Tei discors me fan gis de jòia, Te mandariáu manjar d’anchòias ; Fai ton camin, grand gargamèu, E vai-te’n rasclar de navèus ; Laissa-me dins ma cabaneta, N’ai pas besonh de tei sornetas : Quand lo grand Mèstre arribarà, Tot l’Univers ne’n tremblarà. »
E Mistral li aviá pas mai de simpatia, qu’escriviá : « Pos te gandi vers li pople nouvèu / Dins li fabrico / De l’Americo, / Pos te gandi vers li pople nouvèu / Que fan sa soupo à l’òli de navèu / Mai di bajano / Di merinjano / Qu’embausemavo l’òli d’óulivié / Osco seguro / N’auras rancuro / E dóu bon vin que toun paire bevié. »
Jean Yves Royer