Vaquí la cronica setmanièra de l’Agachaire d’aquest diménegue (dimenge) dins « La Provence », edicion deis Aups. Per informacion, aquesta cronica comencèt, l’i a mai de vint e doi ans, lo 18 de junh de 1997. Òsca !
Cronica, dau 19 de genoier dau 2020 en lenga nòsta per l’Agachaire
Sant Mariús
Vaquí lo nom dau sant dau jorn que marca mon cartabèu. Mai suspresa : lo sant festejat encuei se sonava pas Mariús, mai Maris, e lei sants sonats Mariٖús an pas sa fèsta encuei ! Aqueu Maris, dison qu’èra un metge persan, qu’aviá dos fius (Audifax e Abacum), fent lo meme mestier qu’eu, e qu’ambé sa frema, Marta, fuguèron martirisats en 270 dau temps d’Aurelian.
L’òm ditz qu’ambé sa familha donèron totei sei bens per les paures e, aquò fach, se’n anèron en romavatge d’en promier a Jerusalèm, e après a Roma. Ailà, ambé l’ajuda qu’aportavon a’n aqueles qu’èron secutats, se fèron remarcar per les autoritats. Un jutge lei faguet torturar, mai de bada : refusèron d’abjurar. Adonc lei menèron a Nymphaæ Catabassi (vai-te’n sacher perqué…), a tretge mílias de Roma, onte Maris e sei dròlles fuguèron descapitats, e Marta sa frema negada dins un potz.
Avián ordonat de cremar sei rèstas, mai una Felicitàs ne’n posquer estauviar una part, que faguet enterrar dins les catacombas. Sei relíquias ansin sauvadas, les esparpalhèron en pron d’endrechs dins Roma, emai a Cremona e a l’abadiá de Prüm, en Alemanha.
Amb aquò, per tant piosa que siegue aquela istòria, l’òm saup ara qu’aquela persecucion aureliana es una legenda, e aquesta familha es estada retirada dau calendier dei sants en 1969, d’abòrd que ne’n sabem ren de segur…
Jean Yves ROYER