Vaquí la cronica setmanièra de l’Agachaire d’aquest diménegue (dimenge) dins « La Provence », edicion deis Aups. Per informacion, aquesta cronica comencèt, l’i a mai de vint e doi ans, lo 18 de junh de 1997. Òsca !
Cronica, dau 23 de febrier dau 2020 en lenga nòsta per l’Agachaire
Sant Policarp
Entre lei vint sants e santas que la glèisa catolica li fai encuei sa fèsta, ai chausit Policarp, d’abòrd que lo racònte de son martiri ei lo pus ancian qu’aguessiam. D’origina persa, amb un nom grèc que vòu dire « cargat de fruchs », viviá dins la promièra mitat dau sègle II a Smirna (ara Izmir en Turquia), que ne’n fuguet lo segond avesque.
Au temps de la persecucion conducha per l’emperaire Marc Aurèli, sei fidèus li demandèron d’anar s’escondre en cò d’amics dins un ostalet en fòra de la ciutat. Ailà, tres jorns avans que l’arrestèsson, aguet dins sa preguiera la vision que son cabecier preniá fuec e cremava completament ! Ne’n tiret la conclusion que deviá èsser brutlat viu…
Aqueles que puei l’arrestèron s’estonèron de veire un bèu vielhard tranquille, que les convidet subran a manjar e a beure. Lo menèron puei sus un ase, mai lo prefèct li venguet au davans, lo faguet montar dins son carròça per li demandar de sacrificar a Cesar. Arribat a l’estadi, la molonada cridava de lo gitar ai lions. Mai l’ora de la feruna èra passada e èra plus possible : lo faliá cremar. Lo monde recampèron tot ce que faliá, mai un còp lo fuec alumat, lo tocava pas e semblava de daurar coma un pan, e sentiá fòrça bòn ! A la fin, lo borrèu l’escotelet e lo sang amorcet lo fuec… Capitèron pasmens puei a lo cremar sus la plaça…
Jean Yves ROYER